W dniach 13-20 września br. wybrałem się na nieco spóźnione wakacje do Hiszpanii, a konkretnie na Costa Brava. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, iż środek mego transportu stanowił autokar Volvo, którym przemierzyłem prawie 5000 km. W ramach tego dystansu "odsiedziałem" w nim kilkadziesiąt godzin i zawitałem do większości krajów Europy Zachodniej.

Aby uprzyjemnić sobie podróż często zerkałem przez szybę w poszukiwaniu urokliwych widoków niedostępnych na co dzień w Polsce. Poza licznymi cudami przyrody (Alpy, Pireneje, Lazurowe Wybrzeże) dostrzegłem także sporo perełek natury czysto motoryzacyjnej.

Jako, że był to mój pierwszy zagraniczny wyjazd, duże wrażenie zrobiła na mnie sieć niemieckich autostrad umożliwiająca (bardzo) szybkie dotarcie do celu bez ponoszenia kosztów oraz zatrzymywania się na bramkach. Równie okazale zaprezentowała się też flota jeżdżących nią samochodów, spośród których mniej więcej 90% jest rodzimej produkcji, a gros z nich pochodzi z najnowszej gamy modelowej.

Nieco gorzej pod tym kątem wypada Francja, gdzie średnia wieku pojazdów wydaje się być ciut większa, a zaobserwowany odsetek aut krajowych wytwórców wynosi około 50%. Podobną przewagę Niemiec można również odnotować w porównaniu gabarytów samochodów i jakości dróg. W dość zatłoczonych miastach republiki króluje segment B oraz C, a szczególną sympatią Francuzów cieszy się bliski mi Peugeot 207.

Jeszcze mniej korzystnie zapamiętałem Hiszpanię, której park maszynowy porównałbym do naszego, z tym jednak wyjątkiem, iż tamtejsze pojazdy są o wiele mocniej zniszczone pod względem blacharsko-lakierniczym. Stan miejscowych arterii utrzymany jest na dobrym poziomie, a charakterystyczny element lokalnych "autobahn" stanowią betonowe bloki, ustawione w niezliczonej ilości pomiędzy jezdniami. Miłośników Seata zszokować może znikoma popularność tej marki na Półwyspie Iberyjskim.

Mnóstwo ciekawostek wiąże się ponadto z samą Barceloną, czyli drugim co do wielkości miastem Hiszpanii. Praktycznie wszystkie jej ulice są jednokierunkowe, a odległość między skrzyżowaniami wynosi zwykle 133 metry. Połączenia dróg tworzą ośmiokątne place z kilkoma miejscami parkingowymi, których koszt wykupienia na własność niejednokrotnie przewyższa wartość mieszkania w naszej ojczyźnie. Inny specyficzny symbol katalońskiej stolicy stanowią czarno-żółte taksówki krążące po wszystkich zakamarkach metropolii, będącej gospodarzem letnich igrzysk olimpijskich w 1992 r.

Jednakże zdecydowanie największą atrakcją minionej wycieczki był spontaniczny wypad do europejskiego centrum hazardu, tj. Monako. Ogromne bogactwo i wszechobecny blichtr powodują, że każdy turysta czuje się tam niczym w raju. Bulwary księstwa pełne są luksusowych aut spod znaku Aston Martina, Bentleya, Ferrari, Lamborghini oraz Maybacha. Dodatkowym rarytasem dla miłośników czterech kółek jest spacer ulicami Monte Carlo, na których rozgrywany jest wyścig w ramach zawodów Formuły 1. Szybsze bicie serca zwykłych zjadaczy chleba wywołują także ultranowoczesne jachty i statki, których cena wielokroć przysparza o zawrót głowy.

Podobnie ekskluzywnie zrobiło się też we Włoszech, kiedy to podczas postoju na stacji benzynowej podjechał szczelnie oklejony folią maskującą pojazd. Pobieżne jego oględziny wykazały, iż mamy do czynienia z hybrydowym BMW znajdującym się w fazie testów przedprodukcyjnych. Wywarł on na mnie takie wrażenie, że na temat Italii mogę powiedzieć tylko tyle, iż jest to kraina pięknych krajobrazów oraz wysokich cen paliw.

Szóstym odwiedzonym państwem była jeszcze Austria, ale typowo tranzytowy jej charakter sprawił, że trudno mi ją bliżej zdefiniować.

W ten oto sposób w przeciągu tygodnia nadrobiłem zaległości z 26 lat życia, pokonując odległość, jaką prywatnym samochodem przebywam w rok!