Auto taty Wierszyk dedykuję mojemu tacie, jogo nieżyjącej już Syrence 104 i żółtemu maluchowi. Odkąd tata kupił fiata. Cały czas go biedak łata. I choć wierci i maluje Spawa, stuka, lakieruje, Stan ten wcale się nie zmienia. Tata nie ma dość wiercenia, Wykręcania, przykręcania, Rozbierania i składania. Czy tu winny jest mój tata? Czy to wina tego grata? Że zupełnie bez wyjątku, Nie ma świątku, nie ma piątku, By go tata nie rozbierał ...