...tylko w główce zdeczka za mało oleju żeby siadać za kierownicę. Ot taka historia która mi się przytrafiła kiedy jechałem spokojnie maluszkiem z koncertu na którym grałem z moją kapelą. Godzina ok 21.00 - 21.30 nie pamiętam miesiąca, ale było już ciemno i niewielki ruch w miejscu gdzie jechałem. Nagle wyprzeda mnie mercedes - na oko coś w stylu Clk z 2000 roku - ale zamiast dalej jechać swoim tempem to zwolnił do 40kmh i tak sobie jedzie powolutku. Pomyślałem, ze mu się coś przytrafiło i dlatego zwolnił więc daję kierunek i zaczynam wyprzedzać. Ale kiedy się z nim zrównałem ten znowu przyspieszył. Myślę sobie: ok, pewnie szukał czegoś w samochodzie albo Bóg wie co, skończył i pojedzie dalej. Ale nie! On znowu 40kmh. No nic - pomyślałem - zwolnię do 20 i zobaczymy czy kombinuje czy co. On też zwolnił i dalej się wlecze... Wkurzyłem się i spróbowałem go znowu wyprzedzić. Gaz do deski i do przodu. Niestety frajer powtórzył manewr: zrównał się ze mną i nie pozwolił się wyprzedzić. A co ja mogłem zrobić takim maluszkiem. Kiedy na liczniku już 110 i więcej nie mogę a on sobie jedzie na równi ze mną. Zwolniłem, ustawiłem się za nim i włączyłem długie światła. Chwilę tak jechał ale wreszcie się zatrzymał. Nie wiedziałem co to za jeden i czy w ogóle jest sam w środku bo nie spojrzałem wcześniej więc wolałem pojechać dalej. No to on ruszył jadąc za mną i też włączył długie światła. Moje wku*wienie sięgnęło zenitu zahamowałem najmocniej jak się dało że gostek ledwie wyrobił. I ruszyłem znowu. A kiedy zaczął mnie wyprzedzać i zrównał się ze mną spojrzałem co to za jeden: młodziutki leszczu ledwo wystający zza kierownicy że się tak wyrażę. Dzieciak, co pożyczył od ojca samochód żeby poświrować i innym uprzykrzyć jazdę. Szkoda, że się znowu nie zatrzymał bo byśmy pogadali inaczej. Niestety odjechał na dobre skręcając w boczną drogę. Ale myślałem, że wyjdę z siebie po takiej akcji.