Właśnie stuknął mały jubileusz z moją GT - przejechałem nią 20 tysięcy kilometrów, a zajęło mi to rok i osiem miesięcy.
Zadowolony jestem ze spalania, a także z całkowitych kosztów utrzymania auta.




Samochód świetnie mi się spisuje jako auto na co dzień, do frajdy, jak i również spełnia się jako auto rodzinne.

Oprócz tego, że Alfa dobrze mi się sprawuje, cały czas bardzo cieszy. I to cieszy zarówno sama jazda (często jeżdżę nią tylko po to żeby się gdziekolwiek przejechać), ale i obcowanie z tym autem. Lubię sobie w niej po prostu posiedzieć, w tych wciąż pachnących skórą, rewelacyjnych fotelach - bo fotele to jeden z największych atutów tego auta.




Lubię sobie czasem podotykać te fajnie, miękkie tworzywa wykończenia wnętrza, których w dzisiejszych autach jest dużo mniej. W większości z obecnie produkowanych samochodów, przynajmniej kieszenie drzwi rażą tandetnymi plastikami. Jeżeli nawet z przodu jakość materiałów jest znośna, to już bardzo częstą praktyką jest oszczędność na tych materiałach z tyłu - w Alfie GT takich oszczędności nie ma.




Kiedy podchodzę do mojej GT micha mi się cieszy na jej widok - wciąż bardzo mi się podoba. Kiedy z niej wysiadam, często zanim od niej odejdę zerkam jeszcze przez ramię podziwiając jej kształty. Zerkam też przez okno, gdy stoi pod domem, i myślę: no kurde, fajna jest!






Niby to tylko kupa żelastwa, ale naprawdę uwielbiam to auto

Oczywiście są auta lepsze: ładniejsze, szybsze, oszczędniejsze, lepiej wyposażone, ale ta Alfa GT znakomicie wpisuje się w moje oczekiwania, więc o zmianie na coś innego póki co nie myślę, bo absolutnie nie czuję takiej potrzeby.