Było to 25 maja 2018 roku. Około godz. 6.40 Pchłą wyjechałam do pracy z drogi osiedlowej na ulicę prowadząca do głównej ulicy. Przed sygnalizatorem się zatrzymałam, ponieważ przede mną stały samochody i było nadawane światło koloru czerwonego oraz zielona strzałka. Ja miałam skręcać w lewo. Za mną stanął jeszcze jeden samochód. Oczekując na zmianę światła na sygnalizatorze, w bocznym lusterku zauważyłam zbliżający się z tyłu - a przejeżdżający obok samochodu który stał z tyłu – samochód marki Volkswagen Passat. W pewnym momencie na jezdni namalowane są znaki poziome oznaczające obszar wyłączony z ruchu. Stałam na jezdni tak aby nie najechać na znaki, stanowiące poziome oznakowanie jezdni. Z mojej prawej strony pozostał niewielki odstęp do płotu stanowiącego ogrodzenie mijanej posesji. Samochód marki Volkswagen Passat
zaczął wjeżdżać (wciskać się) w ten odstęp i doprowadził do uszkodzenia prawego lusterka bocznego w moim samochodzie, na którym lakier został porysowany. Moment uderzenia o moje lusterko słychać dobrze na nagraniu z rejestratora. Po uderzeniu kierowca Volkswagena, jak gdyby nic się nie stało, kontynuował jazdę. Kiedy użyłam sygnałów dźwiękowych - kierowca tego samochodu się zatrzymał i cofnął samochód do wysokości mojego samochodu. Po moich słowach „No proszę Pana ...” kierowca odpowiedział: „Widziałem, przepraszam, ale mogła Pani troszeczkę bardziej do lewej, prawda? Wówczas odpowiedziałam:. Nie proszę Pana tu jest jeden pas ruchu. Kierowca VW – Tam samochody jadą do dwóch pasów. Na moje stwierdzenie – Ale tu jest wyznaczony jeden pas ruchu, Policję mam zawołać? Kierowca odpowiedział - To woła Pani Policję. Po tych słowach bezceremonialnie odjechał, skręcając w prawo. Ja wówczas, po skręcie w lewo, zatrzymałam się na przystanku, mając zgodę kierowcy VW , zadzwoniłam na niebieski telefon zaufania, zgłaszając to zdarzenie. Po ok. 20 minutach przyjechało blue taxi i zaczęła się cała procedura tj. moje wyjaśnienia, wizja lokalna na miejscu kolizji, trzeźwość, dokumenty i seans filmowy nagrania z rejestratora. Jako że na nagraniu odtwarzanym na telefonie nie za bardzo było widać nr rejestracyjny, policjant spisał numer przybliżony. Kartę z nagraniem zabezpieczyłam przed nadpisaniem kolejnych nagrań. Po około dwóch dniach skontaktował się ze mną policjant prowadzący sprawę. Zreferowałam Mu całe zdarzenie, podałam właściwy numer rejestracyjny – i usłyszałam: To on uciekł. Odpowiedziałam – no uciekł.
Na to policjant – Bandyta jeden. Kierowca, jako sprawca, będzie wzywany na Komendę – i jak się przyzna to będzie to koniec sprawy i dostanę dane polisy sprawcy, a jak nie to sprawa będzie dalej się toczyć. Nagrania mam zabezpieczone i w każdej chwili mogę, w razie potrzeby, dostarczyć policji. I weź tu człowieku nie miej rejestratora, gdyby nie on nie miałabym szans na zapamiętanie numerów rejestracyjnych, a nawet gdybym zapamiętała to pewnie by się wyparł wszystkiego. A tak wszystko jest nagrane.