No i mam. Sobota była okropna, a zaczęło się od krótkiej podróży do szkoły:
Mój najstarszy syn chodzi w soboty do polskiej szkoły, oddalonej od naszego domu o 16 kilometrów. Dystans niewielki, droga beznadziejna, pogoda średnia, rodzina w komplecie, mąż niewyspany.
Dojechaliśmy spóźnieni z tytułu objazdu, stanęłam pod szkołą, zaprowadziłam Kaja do środka, wróciłam, przekręciłam kluczyk w stacyjce i.... nic. Kompletnie nic, totalnie nic, nawet nie jęknęła
Mina mojego męża sprawiła, że opadły mi ręce, a Sasha z tyłu dobił mnie do reszty krzycząc radośnie:
- Mama!!! Jedziemy!!!!
No nie jedziemy i w tym cały problem.
Mąż wziął papierosa i wysiadł z samochodu - no tak, moja wina, zostawiłam samochód na światłach...
"A dobra" - pomyślałam sobie - "jak już odpalę, to Ci powiem, żebyś sobie do domu stopa złapał"!
Weszłam do szkoły, poprosiłam koleżankę, żeby podjechała i użyczyła mi akumulatora, bo kable oczywiście mam swoje, a co! Podpięłam kable, odpaliłam, nie odezwałam się jak mąż wsiadał do auta, ani przez całą drogę, ani przez resztę dnia (prawie)...
Za trzy miesiące przegląd NCT - przegląd techniczny, który dopuszcza auta do poruszania się po drogach. Akumulator był słaby od dawna, ale teraz to już przesadził. Nie pozostaje nic innego jak tylko wymiana, bo przecież po przeglądzie będę się auta pozbywać.
Szkoda, bo się przyzwyczaiłam i bardzo ją lubię.

Z mężem przeprosiliśmy się koło kolacji. Był bardzo ciekawy czy podepnę poprawnie kable... Powinnam się chyba jeszcze raz na niego obrazić