Dorota nie ma samochodu, ma książkę z zasadami ruchu drogowego, która stoi na oknie, bo Dorota może kiedyś prawo jazdy zrobi. Ma za to psa - najbrzydszego kundla na świecie, za to strasznie wesołego, który nie przepada za dziećmi.
Pewnego niespotykanie jak na ten kraj pięknego i ciepłego dnia Dorota zapukała do moich drzi i właściwie od progu oświadczyła, że ma sprawę do mojego syna - Kaja, ale najpierw musi pogadać ze mną.
Jakkolwiek groźnie to zabrzmiało, nie wpadłam w panikę. Wczoraj się nie urodziłam (niestety), przedwczoraj też nie więc wiem, że najpierw trzeba posłuchać, a później reagować, bo może nie trzeba będzie od razu dostawać zawału.
- Ania czy Kaj jest na tyle duży, żeby zaopiekować się Daisy? Pomyślałam, że to by była dla niego taka praca na wakacje. Ja lecę do Polski i musiałabym ją zostawić w hotelu dla psów.
Doszłam do wniosku, że propozycja była rewelacyjna.
Nie ma chyba dziecka na świecie, które nie chciałoby mieć zwierzątka. Kaj nie jest zatem wyjątkiem bo marzy o psie. Jako, że mamy trzech synów prawdopodobieństwo posiadania w przyszłości czworonoga wzrasta potrójnie. Pomyślałam, że opieka nad Daisy będzie skutecznym lekarstwem
- Dobra, Dorota, ale mam jeden warunek. Zostawisz mu woreczki tak żeby mógł sprzątać po psie! - a co poleciałam po całości, niech stopień trudności wzrasta!
Dorota poleciała zostawiając ostatnie instrukcje:
- A! Kaj, tylko błagam na wszystkie świętości, nie puszczaj jej bez smyczy po osiedlu, żeby nie ganiała za kotami - powiedziała Dorota, pomna szram na psim pysku, jakie pozostawił rudy Ginger, największy koci łajdak w tej części miasta.
Kajetan niestety był wniebowzięty. Postanowił sprawić, że Daisy polubi dzieci a poza tym, nie dość, że miał odpowiedzialne zadanie, to jeszcze Dorota zaproponowała mu nieprzyzwoitą ilość pieniędzy.
- Mamo, ja wiem na co będę zbierał te pieniądze - oświadczył Kaj spokojnie niemniej jednak bardzo zdecydowanie - na Lamborghini Gallardo!!!
- Synu - jęknęłam - dlaczego akurat Lamborghini???
Kaj poleciał do laptopa i otworzył mi stronę:
- Wiesz mamo, że on może jechać nawet 325 km/h! I ma duży silnik! Większy od naszej Toyoty! Poza tym zobacz jaki jest ładny, mógłbym się nim ścigać.
Uśmiechnęłam się pod nosem. Wszystko co najważniejsze...
Zasiadłam z Kajem do kompa:

"To stosunkowo niewielkie, dwumiejscowe auto. Posiada ramę podłogową typu spaceframe (aluminiowa przestrzenna) i aluminiową karoserię, stały napęd na cztery koła ze sprzęgłem wiskotycznym i montowany centralnie-wzdłużnie silnik V10 o pojemności 5,0 l, benzynowy z wielopunktowym wtryskiem. Skrzynia sześciobiegowa, manualna, (opcjonalnie sekwencyjna). W roku 2005 jego moc zwiększono o 20 KM i obecnie ma 560 KM. Średnie zużycie paliwa 17,0 l/100km. Masa własna 1505 kg (wersja podstawowa) lub 1405 kg (wersja Superleggera - wł. "superlekka"). Prędkość maksymalna wynosi 315 km/h, a do 100 km/h auto przyspiesza w zależności od wersji od 3,8s do 4,3s. Cena samochodu w wersji podstawowej wynosi ok. 145.180 Euro (w USA 165.000 $). Najnowszą wersją kultowego już samochodu jest LP560-4, po raz pierwszy pokazaną na genewskim auto salonie. Wyposażono go nowy silnik konstrukcji Lamborghini czyli dziesięciocylindrową widlastą jednostkę z bezpośrednim wtryskiem (FSI) o pojemności 5,2 l. Motor ten generuje 560 KM, dzięki czemu wyposażony weń samochód jest najmocniejszą odmianą Gallardo. Ponadto zaoszczędzono kolejne 20 kg na masie pojazdu, przez co wynosi ona już tylko 1330 kg. Ceny Gallardo LP560-4 rozpoczynają się od ok. 195.250 Euro (w USA 222.000 $). Osiągi: maksymalna prędkość w granicach 325 km/h i pierwsza setka na liczniku po 3,7 s." - Przeczytałam w Wikipedii.

No w sumie robi wrażenie. Pokiwałam głową:
- Jak mnie tym przewieziesz to Ci pomogę zbierać
- Naprawdę, mamo!?!?
- No jasne!

Pięknie jest mieć marzenia. To one są siłą sprawczą wielu naszych poczynań. Gdyby ludzie nie realizowali marzeń pewnie do tej pory pochrząkiwalibyśmy w grotach przy ręcznie rozpalanych ogniskach odziani w skóry. A tak - moje dziecko nauczy się oszczędzać. Może kiedyś faktycznie pomkniemy autostradą w pięknym dwuosobowym samochodzie. Zrobię wiele aby tak się stało!

- Bierz kota, bierz kota!!! - usłyszałam następnego dnia przez uchylone okno i zamarłam w osłupieniu. Daisy leciała z prędkością Gallardo za pomykającym z prędkością Veyrona kotem.
- Kajetan! Ciotka Cię prosiła.... Nie dokończyłam, bo Kaj odwrócił się do mnie z niewinnym wyrazem twarzy.
- Nie mogłem jej trzymać na smyczy jak zobaczyła kota! To wbrew psiej naturze - pouczył mnie ośmioletni dog whisperer.
No, to więcej ci Dorota nie pozwoli zarobić, pomyślałam, jak jakiś kocur odrapie suni pysk...

Dorota wróciła opalona, wypoczęta i szczęśliwa. Pies ucieszył się na jej widok, ale chyba nie tak jak się tego spodziewała. Za to jak Kaj poszedł do niej dwa dni później z przyjacielską wizytą, to Daisy wywaliła się na wznak i piszczała radośnie wniebogłosy! Dorota była wstrząśnięta i przeszczęśliwa!
- Kaj czy to oznacza, że we wrześniu mogę polecieć jeszcze na tydzień gdzieś gdzie jest ciepło?
- No jasne - odrzekł Kaj uradowany i parę euro bliższy Gallardo.
"Bierz kota, bierz kota" - pomyślałam - "to się nazywa misterny plan"!