Bądźmy szczerzy - nie ma czym się chwalić, ale kiedyś z tego będę się śmiał. W zasadzie to już bym się z tego śmiał, gdyby nie brak 100% pewności, że wszystko w porządku jest z autem...
Dziś na 20 byłem umówiony do lekarza, w miejscu w którym nigdy jeszcze nie byłem. Zwykle w takich przypadkach jadę wcześniej zobaczyć gdzie to dokładnie jest, żeby później nie błądzić. Ale tym razem postanowiłem inaczej - przecież mam nawigację, hehe .
8 km i 17 min jazdy - to według nawigacji. Dałem sobie pół godziny. Większość trasy znałem, poza ostatnimi dwoma kilometrami. Okazało się, że to już jest praktycznie poza miastem, czyli o tej porze już ciemno jak... A światła mijania w mojej Tigrze praktycznie w ogóle nie oświetlają drogi, więc jechałem prawie po omacku. Ale przecież miałem navi, hehe, która na 500 m przed celem kazała mi skręcić - ale nie wypatrzyłem żadnej drogi. Pojechałem dalej, zawróciłem, i tym razem skręciłem tam gdzie kierowała nawigacja. I to był błąd. Wielki błąd.
Na początku przypomniała mi się sytuacja z zeszłego roku. Też nawigacja kierowała mnie na łąkę, ale okazało się, że wówczas wjazd na łąkę był dobrą decyzją - przez łąkę droga była krótsza i co najdziwniejsze, w lepszym stanie niż ta "utwardzona". Tym razem było jednak inaczej...
Wprawdzie moglem już włączyć "długie", to jednak i tak niewiele widziałem. Obserwowałem ile metrów pozostało mi do celu. 400, 300, 200, i najmniej 70. Bylem niby 70 metrów od celu, ale było tak ciemno, że nic nie widziałem - dookoła tylko łąka. Nagle zamiast przybliżać się do celu, od niego się oddalałem. Zawróciłem, ale się okazało, że w tych ciemnościach, pojechałem jeszcze w inną stronę...
W końcu o te wertepy nie szorowałem już tylko zderzakiem, ale chyba wszystkim co mam pod autem... W pewnym momencie zobaczyłem kupę dymu, i poczułem zapach paliwa... Byłem przerażony...
Tak to był najlepszy moment na odwołanie wizyty... Wysiadłem z auta, i zadzwoniłem. Zobaczyłem niedaleko jakiś dom. Na moje szczęście mila pani zareagowała na moje wołanie o pomoc, i pokierowała mnie jak się stąd wydostać.
Przy pierwszej latarni zatrzymałem się, i pobieżnie obejrzałem auto. Nic niepokojącego nie zauważyłem - aż trudno uwierzyć, że nic nie urwałem. Już bez przygód wróciłem do domu. Jeszcze raz, przy świetle kolejnej latarni zerknąłem na auto. Jutro też to zrobię. Przy świetle dziennym.
To był chyba mój ostatni wjazd autem na łąkę. A już na pewno nocą...
Mam nadzieję, że nie będzie ciągu dalszego tej "przygody"...