Jako, że minione święta upłynęły pod znakiem opadów deszczu, kolędowanie po rodzinie wymagało od kierowców używania wycieraczek.

Podczas jednego z takich przejazdów dostrzegłem na czołowej szybie liczne ślady nieprawidłowej pracy wycieraka. Wprawdzie pozostające smugi nie były zbyt obszerne, ale ich mnogość istotnie obniżała komfort jazdy, zwłaszcza po zmroku.

Szacując wiek gumowych piór na około 6-7 lat, od razu pomyślałem o zastąpieniu ich fabrycznie nowymi zamiennikami. Jednak przed udaniem się do sklepu postanowiłem wpierw zaczerpnąć wiedzy na temat jakości oferty rynkowej. Buszując po internecie w poszukiwaniu opinii, przypadkowo natknąłem się na stronę opisującą sposób regeneracji leciwych wkładek.

Wiedząc, iż pióra mych wycieraczek nie są postrzępione, popękane i zużyte, z czysto ludzkiej ciekawości postanowiłem przeprowadzić próbę ich reanimacji. W myśl autora tekstu, pięciokrotnie zwilżyłem kauczuk gliceryną, licząc na jego uelastycznienie, a tym samym bardziej równomierne oczyszczanie szklanej powierzchni.

Zgodnie z przypuszczeniami pierwsze zastosowanie zmodyfikowanych "śmigieł" nie wypadło zbyt okazale, ze względu na nadmiar glicerolu w gumkach. Na szczęście duża ilość płynu do spryskiwaczy wnet odtłuściła zaoliwione komponenty, przywracając im pierwotną strukturę oraz sprawność działania.

Zdaję sobie sprawę, iż obecny (zadowalający) stan nie będzie trwał wiecznie i wkrótce będę musiał się "wykosztować". Niemniej dzięki temu eksperymentowi odkryłem, że w sytuacji podbramkowej możliwe jest chwilowe wydłużenie żywotności wycieraczek.