Temat lotniskowych parkingów samochodowych wraca co jakiś czas i nie jest on jakimś medialnym "wypełniaczem" w sezonie ogórkowym, bo dotyczy wszystkich sezonów bez wyjątku.To, czy i kiedy pojawi się znów w rozlicznych mediach nie wynika z żadnych wyliczeń czy kalkulacji, lecz ze stopnia frustracji i temperamentów klientów owych przybytków. A jak można być zdegustowanym, by nie rzec wku....... (nie chodzi tu o Wojskową Komendę Uzupełnień), znam z autopsji, która to powraca czkawką za każdym razem, kiedy natrafię na podobne informacje. "Kiss and fly" na terenie portu lotniczego w Gdańsku-Rębiechowie, bo o nim mowa, jest jak sama nazwa wskazuje parkingiem krótkotrwałym, służącym do wysadzenia odlatujących wraz z bagażami i opuszczeniem go w ciągu maximum 10 minut. Temat ten poruszany był już wielokrotnie, jednak problem nadal istnieje. O co dokładnie chodzi przedstawię na własnym przykładzie i mam nadzieję, że moje konkluzje podzielą również inni, gdyż moim zdaniem wynikłe niedogodności nie są dziełem przypadku.
Na początku kwietnia 2013 roku odwoziłem rodzinę na lotnisko. Było trochę po po godzinie dziewiątej, samolot linii Wizz Air do Sztokholmu (Skavsta)miał wystartować planowo o 10:05. Był więc najwyższy czas znaleźć się z walizkami na terenie terminalu T2. Wjechałem na parking "Kiss and fly" tak gdzieś w połowie długości parkingu, gdyż na takiej długości prawy pas był już zajęty przez takich jak ja. W tym czasie, kiedy moja córka z mężem i starszy wnuczek wysiadali z samochodu, a młodszy był wypinany z fotelika, ja wystawiałem z bagażnika walizki. Zamknąłem auto i pomogłem przemieścić bagaż na teren terminalu - konkretnie w pobliże stanowiska check in obsługującego odlatujących do Sztokholmu-Skavsta. Mniej więcej w tym samym czasie było więcej odlotów, dlatego robiło się coraz bardziej tłoczno. Ponieważ czas pędził nieubłaganie i zostało ok. 4 minut do opuszczenia parkingu, więc popędziłem do samochodu. W podobnej sytuacji było też wielu innych kierowców, więc kolejka wyjeżdżających zrobiła się tak długa, że ledwo udało mi się do niej dostać. Z przodu zrobiło się zamieszanie, bo ktoś przekroczył czas, wobec czego wstrzymał ruch w celu uiszczenia opłaty. Punkt, w którym się te 20 PLN opłaca, znajduje się w odległości kilkunastu metrów od barierek, więc potrzeba trochę czasu, aby kolejka ruszyła. Teoretycznie nie powinno być większych problemów, ponieważ są dwie bramki wyjazdowe. Teoretycznie. W praktyce wygląda to zdecydowanie mniej optymistycznie. Otóż aby można było skorzystać z drugiej bramki trzeba pokonać przewężenie, które bezsensownym czyni istnienie tej drugiej bramki, do której nie można się dostać. A czas pędzi. Po chwili kolejni kierowcy mają te same problemy, co ten pierwszy "pechowiec". Kolejka się robi tasiemcowa a nerwowość wzrasta do tego stopnia, że język ojczysty wyparty zostaje niemal całkowicie przez zapomnianą, wydawać by się mogło, łacinę (właściwie jej wersję podwórkową). W takiej sytuacji szanse na wyjazd w swoim czasie maleją i - co należy podkreślić - te 10 minut, którymi tak niby pozytywnie wyróżnia się gdańskie lotnisko spośród innych okazuje się zbyt krótkim czasem, by opuścić teren lotniska bez uiszczenia drakońskiej opłaty. Dla zobrazowania i lepszego zrozumienia istoty sprawy dołączam zdjęcia z tym szczegółem, jakim jest owo przewężenie, a które to jest powodem zatorów i efektów lawiny, z trudną do przewidzenia liczbą "ofiar".
Daleki jestem od snucia modnych ostatnio teorii spiskowych, jednak czemu miałoby służyć to przewężenie? Czy tylko w tym feralnym miejscu można było umiejscowić automat do poboru opłat? Zdjęcia robiłem kilka dni później, kiedy nie było dużego ruchu.