Nie umiem tego nazwać inaczej. Cała sytuacja miała miejsce w piątkowy wieczór (było już ciemno) na drodze 92 między Krośniewicami a Kutnem. Na tym odcinku jest sporo ograniczeń prędkości i terenów zabudowanych. Starałem się jechać przepisowo, zwalniając wszędzie tam, gdzie należało, co niekoniecznie się podobało innym "mistrzom kierownicy", którzy ograniczenia traktują jedynie jako sugestię, ale w żadnym wypadku nie nakaz.

Na jednym z terenów zabudowanych dogonił mnie tzw. TIR i chyba mu przeszkadzałem, bo trzymał mi się prawie na zderzaku. Na szczęście zaraz był znak D-43, więc przyspieszyłem do 90-100 i trochę od gościa odjechałem.

Krótko potem sytuacja się powtarza, ale zniecierpliwienie ciężarówkowego jegomościa znacznie wzrosło, bo do trzymania się na zderzaku dodał mruganie długimi światłami. Wyprzedzić nie miał jak, bo ciągle coś z przeciwka jechało. Ja nie miałem zamiaru przyspieszać (i tak jechałem 60-tką), więc mu tylko raz mrugnąłem stopami i jechałem sobie dalej.

Konieczność zwolnienia na trzecim z kolei terenie zabudowanym to już było zdecydowanie za dużo, tym bardziej, że akurat z przeciwka nic nie jechało, więc gościu nie zważając na podwójną ciągłą pogonił wszystkie swoje konie mechaniczne i zaczął mnie wyprzedzać, racząc mnie przy tym obficie sygnałem dźwiękowym. Nie było by to jeszcze aż tak dziwne, gdyby nie fakt, że nieuchronnie zbliżaliśmy się do wysepki rozdzielającej pasy, która ma na celu właśnie zapobieżenie wyprzedzaniu. Fakt ten nie zrobił na wyprzedzającym najmniejszego wrażenia i kontynuował manewr, choć wyprzedził mnie dopiero samym ciągnikiem, a za mną jeszcze była cała naczepa. Postanowiłem nie sprawdzać, czy zachce on ominąć wysepkę z lewej czy z prawej strony, spychając mnie tym samym do rowu, więc dałem ostro po hamulcach, puszczając tego ćwierćinteligenta przodem.

No i jak tu jeździć normalnie po tym kraju? Mówią, że zamiast krytykować innych, należy samemu dawać przykład. Próbuję i pokazuję innym, że można jeździć zgodnie z przepisami, ale jak widać nie jest łatwo.