Witam serdecznie!

Po ostatnich wydarzeniach mam spory dylemat co do użytkowania samochodów w mojej stajni (do wglądu na profilu), czyli Sieny i Volvo.

Volvo przyjechało ze Szwajcarii, gdzie było ujeżdżane przez 2 ubiegłe lata przez mojego ojca. Ten z kolei 2 tygodnie temu opuścił ten świat i zostałem sam z dwoma samochodami. Nie ma mowy, by moja matka którymkolwiek śmigała (panicznie boi się jazdy, mimo, że ma prawko od prawie 20 lat), a moja siostra ma swojego Fiata Bravo i żadnym z nich też jeździć nie będzie.

Muszę coś zrobić by uszczuplić miejsce parkingowe i chciałbym, byście mi ułatwili wybór, które auto lepiej zostawić. Poniżej tłumaczę jak się mają sprawy z każdym z nich.

Volvo:
Rocznik 2001, obecnie 121000 km przebiegu, od nowości w rodzinie (wcześniej śmigał nim mój dziadek), odziedziczone w 2009 roku. Przez ostatnie 2 lata jeździło za granicą na lepszym paliwie. Auto jest dość mocno doinwestowane (ostatnio za granicą była robiona klimatyzacja, prawie całe przednie zawieszenie, hamulce i olej + wszystkie filtry), jednak z autem jest kilka problemów. Mianowicie jakiś czas temu ktoś wygiął antenę od radia, przez co nie chowa się ona w całości i prawdopodobnie przez to już 2 razy się rozładował akumulator (to jest możliwe?). Nie działa parę żarówek na konsoli środkowej i od kilku lat pilnej wymiany wymaga przycisk świateł awaryjnych (po wciśnięciu miga tylko prawa strona), należy zrobić też zbieżność bo trochę ściąga na prawo i na wiosnę trzebaby kupić komplet opon letnich, gdyż stare opony poszły na śmietnik ze względu na wiek i ich stan. OC i przegląd są nadal aktualne. Auto ma wspomaganie i nieźle się jeździ nim w mieście, na trasie ostatnio 190 km/h na GPSie wyciągnąłem ;D Spalanie w trasie gdzie się spokojnie jedzie około 7-7,5l, w mieście około 9l? (nigdy nie liczyłem w sumie), więc dużo więcej niż Siena... Jak to wynika z codziennego użytkowania, fura jest trochę obdarta z lakieru i poobijana w różnych miejscach, niemniej ruda nigdzie nie wyskakuje. Ogólnie auto wygodne w trasie, silnik dość elastyczny, ma klimę więc jazda w upalne lato to nie mordęga, jednak dużo większe spalanie i prawie 2x droższe OC trochę mnie zniechęcają... Ponadto ciężko przewidzieć, co w najbliższym czasie może się tam zepsuć (wszak to już nie to Volvo co dawniej), a ceny części są dużo dużo większe niż do Fiata...

Myślę, że gdybym chciał je sprzedać, to wystawiłbym za 8 tysięcy do negocjacji. Cena taka a nie inna ze względu na udokumentowany śmiesznie niski przebieg, ostatnie wielkie inwestycje i ogólnie dobry stan.

Siena:
Również w rodzinie od nowości, czyli od 2001 roku, obecnie nieco ponad 129000 km przebiegu. Auto z zewnątrz widać że powypadkowe (biała klapa i reszta tyłu auta), niedawno na grandę zaczął odchodzić z dachu lakier bezbarwny... Ogólnie auto wygląda jak po wojnie Niemniej mechanicznie nie ma tu wiele do zarzucenia. Jedyny mankament to obecnie zgrzytający wieniec koła zamachowego, ale obiecałem sobie, że naprawię to dopiero wtedy, gdy będę zmuszony wymienić sprzęgło (a póki co hula jak nówka). Siena jest tania w utrzymaniu i w naprawach (np. rozrząd to kwestia mniej niż 500zł z robocizną, a OC kosztuje 181 zł za pół roku), poza tym pali sporo mniej niż Volvo (maksymalnie 7,5-8l w trasie przy przelotowych prędkościach 140 km/h z kompletem pasażerów), a silnik sam w sobie jest w dobrej kondycji... no i przebieg też jest bardzo mały. Największym kłopotem jest to, że.. nie da się tego auta sprzedać, przynajmniej obecnie. Czemu? Bowiem, przyznając się bez bicia, przez te prawie 15 lat stania pod chmurką, zardzewiała metalowa płytka z numerem nadwozia! Powód? Jakiś genialny inżynier umiejscowił ją w podłodze pod nogami prawego tylnego pasażera, gdzie w zimie gromadzi się mnóstwo wody, soli i nie ma możliwości, by to nie skorodowało. W związku z tym auto teoretycznie nie powinno przejść już kiedykolwiek przeglądu technicznego. W zeszłym roku mi się udało, bo jeżdżę do jednej stacji odkąd kupiliśmy to auto, to wie że Siena jest w naszym posiadaniu od zawsze i na pewno nie była kradziona ani nic z tych rzeczy... Istnieje co prawda sposób by to wyprostować, mianowicie złożyć wniosek o wydanie nowego numeru nadwozia, wizyta rzeczoznawcy, wyrobienie nowego numeru, wspawanie go w to samo miejsce i zrobienie nowego dowodu rejestracyjnego. Szkoda, że taka procedura kosztuje ~1000 zł i trwa pewnie z miesiąc... Co przy obecnej wartości auta poniżej 3000 zł się TROSZECZKĘ nie opłaca

Gdyby nie ten drobny feler to nie miałbym żadnych problemów z podjęciem decyzji. Siena jest w naszych rękach od 14 lat, znam auto jak własną kieszeń, część rzeczy mogę sam w niej zrobić, koszty utrzymania są bardzo niskie...

Teraz pozostaje pytanie: czy Waszym zdaniem lepiej jest opchnąć żółtą łódź podwodną i jeździć do śmierci naturalnej Sieną czy raczej pozbyć się zielonego rosomaka i jeździć trochę nowocześniejszym, lepiej wyposażonym i przechodzącym bez problemu przeglądy autem? Przez ten lakier odchodzący z dachu w Sienie trochę się obawiam, że ruda się rozpanoszy i może być z tym tylko gorzej... w końcu to auto kosztowało mniej niż 30 tysięcy jak było nowe, więc nie będzie wieczne

Poradźcie coś jak Wy byście postąpili, bo sam już nie wiem co mam zrobić. Z góry dzięki za wszelkie porady i sugestie!

Thieru