Stanie w korkach stało się częścią życia większości posiadaczy pojazdów zmechanizowanych. Już nawet właściciele skuterów, korzystający z wydzielonych specjalnie dla nich międzypasów, nie mogą być pewni dojechania w porannym szczycie na czas do fabryk. Rowerzyści jakoś dają radę, ale wątpliwa to przyjemność jechać ekopedałem wśród zdecydowanie nieeko ropowciągów, benzogazików i gazotruji.

Korki tworzące się na skrzyżowaniach z krótkimi ulicami dojazdowymi są nie do uniknięcia. I to nie o nich chciałbym dzisiaj. Ciekawsza jest mechanika długich ciągów komunikacyjnych przedzielanych od czasu do czasu światłami.

Długa ulica, podobnie jak długa rura, ma określoną przepustowość. Do tego przepustowość jest ograniczona przez przepływność. Jeżeli któryś z tych parametrów zostanie przekroczony przez zdążających do roboty, wypachnionych mężczyzn w ich stalowych rumakach, po kilku minutach zaczyna tworzyć się zator. Zator ten, poza efektami oczywistymi w postaci dłuższego zatruwania naszych ukochanych zielonych kwiatków, ma również efekty psychologiczne, źle wpływające na dalsze funkcjonowanie stacza korkowego w ciągu dnia pracy. O tym może jednak innym razem...

Jest milion teorii na temat walki z korkami. Zastanówmy się, co możemy zrobić my, biedni stacze. Jak wcześniej wspomniałem, są dwa parametry ograniczające możliwości poruszania się po torze.

Pierwszy to przepustowość. Zwiększenie przepustowości udoskonalają ciągle nasi wschodni sąsiedzi oraz, do nie tak dawna, mieszkańcy Poznania. Mają na to sprawdzony przepis: duże terenowe auto + odrobina odwagi. Wykorzystują oni do poruszania się każdy wolny kawałek przestrzeni przydrożnej w postaci chodników, wysepek, pasów zieleni oddzielających przeciwne kierunki ruchu oraz torowisk wszelkiej maści. Niestety metoda ta ma poważny wpływ na trwałość zawieszeń aut (to jeden z powodów braku w polskich komisach aut z Ukrainy) i jest niemile widziana przez panów władzę po naszej stronie granicy. Drugim sposobem powiększenia przepustowości traktu jest wariant metody ukraińskiej w bardziej cywilizowanej wersji, czyli jego poszerzenie. Niestety, ta metoda również nie znajduje wielu zwolenników, raz ze względu na cenę terenu przy ulicach, dwa, no bo jak poszerzać drogę, która miejscami ma już sześć pasów w jedną stronę.

Tak zbliżamy się do przepływności. Na ten parametr ma wpływ każdy kierowca oraz specjaliści od zarządzania ruchem. Jak powiększyć przepływność traktu? Wystarczy stosować się do prostych zasad.

Pierwsza, to przestrzeganie ograniczeń prędkości. Wbrew pozorom, na długich dojazdach ograniczenia te nie służą do zabezpieczenia nas przed skutkami własnych poczynań, ale właśnie organizacji ruchu. Chodzi o to, żeby spowolnić ruch pojazdów wkraczających na trakt, a przyspieszyć ruch aut zjeżdżających. Taka metoda powoduje powstanie bufora mniej więcej pośrodku trasy, na którym to odcinku najczęściej dochodzi do powstania korka. Tak więc przykazanie numer jeden: przestrzegaj ograniczeń prędkości.

Druga, to zachowanie odległości między pojazdami. Jeżeli kierowcy wydaje się, że zmniejszenie dystansu do pojazdu poprzedzającego daje więcej miejsca na poruszanie się tym z tyłu to jest w kolosalnym błędzie. W ruchu ulicznym nadrzędną zasadą jest płynność ruchu. Jeżeli potrafisz utrzymywać stałą (choćby nawet względnie niską) prędkość i udaje Ci się uniknąć zatrzymań, czy to za pojazdem poprzedzającym na światłach, czy też na samej sygnalizacji na dłużej niż jedną zmianę - jesteś w domu. To jest właśnie tempo poruszania się, jakie powinieneś utrzymać. Każdy, kto pokonuje dłuższe trasy kierując się utrzymaniem średniej prędkości podczas całej podróży wie, jak niszczące dla wyniku ostatecznego jest każde zatrzymanie. Zatrzymanie się na minutę oznacza minutę jazdy z prędkością 0. Odzyskiwanie prędkości zajmuje więcej czasu i kosztuje więcej paliwa niż jej tracenie. Chociaż nie lubię teorii ekodrivingu, z twierdzeniami na temat utrzymywania płynności ruchu zgadzam się w stu procentach. Tak więc przykazanie numer dwa: utrzymuj odstęp od pojazdu poprzedzającego i utrzymuj płynność ruchu.

Stosując dwie powyższe zasady można uzyskać efekt nienarastania korka, a co za tym idzie - braku konieczności jego rozładowania. Do tego fajne jest to, że nie muszą się do tego stosować wszyscy kierowcy na danym trakcie (część może nie znać tych zasad, w końcu na kursach tego nie uczą), wystarczy, że nie zostaną radykalnie przekroczone parametry drogi, a "świadomi" kierujący sami wyregulują ruch.

Więcej o wspomaganiu decyzji kierowców na drogach w najbliższej przyszłości.

More on http://karwasz.pl