Witajcie

Jak już wcześniej wspominałem Wam zaobserwowałem poruszających się po polskich drogach kilka typów kierowców i podzieliłem ich na grupy ze względu na styl zachowania na drodze. Przypomnę Wam go pokrótce ponieważ jest to ściśle związane z treścią mojej historii, którą przedstawię poniżej. Są tacy co w zimie lub w deszczową pogodę (i nie tylko) jednostajnie jadą z prędkościami:

1. 20km/h - totalne lebiegi, które nie powinny posiadać prawa jazdy ale niestety garną się do prowadzenia auta straszliwie nieświadomi swych ułomności. Oni uważają, że każdy kto ich wyprzedza to wariat i ze względu na bezpieczeństwo jeżdżą autostradami lewym pasem z prędkością 80 km/h bo za 30 kilometrów będą skręcali w lewo.

2. 30km/h - lamusy tak jak i pierwsza grupa i wszystko z punktu 1. do nich pasuje. Jak spotykają przed sobą jeźdźca z grupy 1. to nie wyprzedzą i jadą w procesji za nim.

3. 40km/h - kolejne lebiegi tak jak pierwsza grupa i druga Opis z punktu 1. do nich pasuje. Jak spotykają przed sobą jeźdźca z grupy 2. to nie wyprzedzą i jadą w procesji za nim. Jeżeli spotkają woźnice z grupy 1. i jadącego za nim lamusa z grupy 2. to albo klną, albo patrzą na poprzedzające auta z politowaniem uważając ich za zawalidrogów i nie mając świadomości, że podobnie do nich wszystkich są liebiegami. To zdecydowanie najgorsza grupa kierowców pod słońcem ponieważ poza brakiem umiejętności i pomyślunku posiadająca jeszcze nieodpartą chęć szybszej jazdy, okazują permanentny brak szacunku dla innych użytkowników dróg połączony z frustracją. Unikajcie jak ognia. Zazwyczaj można ich spotkać na środkowym pasie i czasami na lewy. Cecha charakterystyczna to taka, że po włączeniu się do ruchu automatycznie uciekają z prawego pasa na środkowy, a nawet wjeżdżają na niego od razu.

4. Ci co jeżdżą z różnymi prędkościami zależnie od sytuacji na drodze, jak można to szybciej, a jak nie można to wolniej. Dostosowują prędkość i styl jazdy do tego co widzą przed sobą. Oni wyprzedzają pierwsze trzy grupy o ile jest możliwość i unikają jak ognia kontaktu z grupą 3. Gdy jest miejsce na prawym pasie to nim jadą i opuszczają go tylko w celu wyprzedzenia, po czym wracają. Zdecydowanie w Polsce najmniej liczna gruba ze względu na swą ekskluzywność i brak zrozumienia takich zachowań prze pozostałe grupy. Arystokracja i elita.

5. Ci co gnają sporo więcej ale przeważnie są zdziwieni jak nacisną hamulec. Oni wyprzedzają wszystkich i znikają w oddali ale można im dokładnie się przyjrzeć jak leżą w rowach lub wbitych w bagażniki innych aut oraz w słupy i w drzewa.

Ale wracając do tematu niniejszego motobloga:

Tak to oto w dniu dzisiejszym przede mną podążał sznur aut jak codziennie rano. Oczywiście na czele procesji znajduje się przewodnik z grupy 1. czyli "Pani/Pan ostrożny". Jak nietrudno się domyśleć nie był sam, bo w towarzystwie kilku przedstawicieli swojej grupy, wymieszanymi z kolejnymi kierowcami z grup 2 i 3. Jak to zwykle bywa brak odstępu między autami uniemożliwia manewr wyprzedzania "na raty". Dojeżdżając do jakże uroczej pielgrzymki, jadącej gęsiego z zawrotną prędkością 10km/h zauważyłem, że zabiera się energicznie za wyprzedzanie, ewidentnie przedstawiciel grupy piątej. Tak więc widząc, że można pokusić się o wyprzedzenie tych "ruchomych progów zwalniających" doganiałem grupę z zamiarem choćby podjęcia próby "ataku". Gdy tak zbliżałem się obserwując rozwój wydarzeń i czekając na poprawienie widoczności czyli aż Pan "mistrzunio" z grupy piątej zakończy manewr, który rozpoczął. Niestety ku mojemu zdziwieniu, a może nie zdziwieniu, bo ten typ zachowania znam więc może nazwę to zaskoczeniem. Zaobserwowałem, że pewien uczestnik kolorowego korowodu ewidentnie z grupy 3. nie wytrzymał napięcia i jazda "w zwarciu" przestała go satysfakcjonować. Energicznie wyrwał się ze środka peletonu by zacząć go wyprzedzać. Niestety nie spojrzał w lusterko i nie był świadom całkowicie, że "mistrzunio" znajdujący się na lewym pasie swoim zderzakiem jest już w połowie jego auta i tak to razem, zgodnie oraz równolegle wycieli w tzw. tatarak, czyli w tym przypadku śnieg w ilości wystarczającej do uwięzienia aut ale i zamortyzowania siły pędu pchającego ich w stronę wschodzącego słońca. Takich sytuacji codziennie po drodze do pracy mam okazję naoglądać się sporo. Czasami kończą się kontaktem jak tu, a czasami jedyną konsekwencją jest tylko pisk opon, dźwięk klaksonów, zapewne przerywany obelgami i przekleństwami we wnętrzach aut, co wnioskuję po dynamice i ekspresji machających zazwyczaj rąk.

Widząc całą sytuację ogarnął mnie pusty śmiech i doszedłem do wniosku, że widok debila z rana bardzo poprawia humor i pozytywnie nastraja na resztę dnia. Niestety czasami i mnie spotykają podobne sytuacje sprawdzające mój refleks ale, że jeżdżąc autem jestem skoncentrowany na jego prowadzeniu, to jak na razie udaje mi się skutecznie reagować i unikać takich sytuacji. Ciekawe jak długo to potrwa i w końcu jakiś lamus mnie "upoluje". Poniżej kilka poglądowych fotek, na które była cała masa czasu bo małpy w autach jadących przede mną musiały zwolnić do 1km/h aby nowy cyrk "oblukać" oraz sytuacji się przyjrzeć wystarczająco długo by móc spojrzeć wyzywająco na poszkodowanych swoją miną zwycięzcy.

Wniosek nasuwa mi się jeden: Wolno, nie zawsze znaczy bezpiecznie i jak się nie ma predyspozycji do prowadzenia auta to i jazda w tempie ślimaczym nie uchroni przed katastrofą.