To miała być spokojna niedziela, nic szczególnego. Wstałem o niekoniecznie wczesnej godzinie, robiąc od razu kawę i tosta. I jak zwykle w niedziele, chciałem zacząć od przejrzenia prasy, a raczej witryn internetowych. Jakież było moje zdziwienie, gdy na stronie pewnego popularnego tygodnika o motoryzaci pojawił się artykuł o autach francuskich.
Sam tytuł mówił wiele za siebie, jeśli wierzyć stereotypom należy unikać samochodów produkcji francuskiej szerokim łukiem. No i po dość ogólnym artykule nie znajdziemy oczywiście odpowiedzi, które z opisywanej trójki (407, Laguna, C5) jest lepsze, lub czy w ogóle są warte zainteresowania. Cały artykuł reprezentuje politykę w stylu: 'znowu francuskie? nie możemy opisać jakiejś skody, audi albo vw? Nie, tylko nie Opla. No dobra, napiszę, że zawieszenie i elektronika, jak zwykle.' Takich przykładów jest wiele. Wygląda na to, że tylko francuskie auta się psują i to one są czarną owcą motoryzacji... Pewnie, gdybym nie miał punktu odniesienia, może bym się z tym zgodził, zwłaszcza że za młodu moim ideałem był Passat B5. Niestety, lata lecą, a człowiek czasem mimowolnie zbiera doświadczenie. A zatem? Czy francuskie się psują? Oczywiście, że tak! Tak jak cała reszta samochodów poruszających się po światowych drogach. Sam zmagam się z paroma usterkami w moim Golfie IV, tak jak mój ojciec w niedawno kupionym Lupo. Widzicie, jeźli samochód jeździ, wysoce prawdopodobne jest, że po jakimś czasie coś się w nim zepsuje, co niektórym czasem bardzo ciężko zrozumieć. To dlatego czasem wybieracie się po nową pralkę, lodówkę, a nawet sweter. Nie wiem, jak świat motoryzacji wygląda z dzisiejszego punktu widzenia, gdyż nie stać mnie na nowego Golfa, czy Peugeota 308. Jednak powiedzmy o tych autach do 20 tysięcy. Nie znam żadnego auta, które mógłbym polecić Wam z czystym sumieniem i zagwarntować, że nie będzie się psuło przez najbliższe parę lat. Wydaje mi się, że im starsze auto (do pewnej granicy oczywiście), im prostsze, tym większą gwarancję mamy na stosunkowo bezawaryjną jazdę. Weźmy taką Astrę I. Wg mnie po prostu auto idealne. To, co wyczyniałem nią jako nastolatek, wydaje mi się dziś abstrakcją. A na drugi dzień, jak gdyby nigdy nic, odwoziła moją mamę bezpiecznie do pracy. I tak zjechałem nią 23 tys km. I co zepsuło się w niej przez ten czas? Zapchał się katalizator i pewnego dnia padł alternator. TO WSZYSTKO! Dzisiaj mam wrażenie, że gdy tylko zacznę robić coś szalonego w nowszym aucie, to zdaje się mówić: "Co Ty robisz?! Przestań do cholery, bo zaraz się zepsuję!". Mój ojciec miał 7 francuskich aut, na które nie dam powiedzieć złego słowa. Czasem coś padało, ale ze zużycia, a nie dlatego, że taki był kaprys tego auta. Poza tym jest jeszcze jedna sprawa. Rozwój technologiczny. To bardzo sporna kwestia, ponieważ zazwyczaj ten rozwój cofa nas zazwyczaj do jedynego miejsca, który sobie z nim radzi - warsztat, który powoli zaczyna być wypierany przez serwisy. Nie zapominajmy, że francuskie auta od zawsze starały się wyprzedzać technnologiczne auta konkurencji, za co często były i są krytykowane. Kiedy tylko Volkswagen bierze się za jakąś innowację, często mu to nie wychodzi. Silniki TDI? Po legendarnie niezawodnym 1.9 TDI pozostał tylko mit i stare Passaty i Golfy jeżdżące po wsiach. Benzyny? Niewysilone benzynowce mogły bez większych problemów przejechać setki tysięcy km. Dziś? Pokażcie mi kogoś, kto chciałby kupić sobie TSI i wymieniać co 30 tys teoretycznie niewymienialny łańcuch rozrządu. FSI? Oj, raz że gaziku to już do niego nie wsadzisz, to jeszcze jest problem z nagarem i dużym zużyciem oleju. Epoka samochodów niezawodnych przeszła do lamusa i tylko tego możecie być pewni.