Było to w 1996 r. Kupiłem mojego Poloneza 1500 od lakiernika, który wyraził się artystycznie na tym aucie. Bywało ciężko. Ludzie jechali obok ze skręconymi głowami. Często musiałem trąbić, bo rąbnęliby w coś przed sobą. Policja zatrzymywała mnie tylko po to, żeby obejrzeć lakier (szafir-złocień-purpura metalik).
Ale najlepiej było dwa tygodnie po kupnie. Samochód miał mocno przyciemnione szyby i spojlery. Jadę sobie przez Włoszczową z żoną i małym dzieckiem, mijam policję. Gapili się nieprzyjemnie, więc przewidywałem, że się przyczepią. Ale nie machnęli. Jadę za miasto, a tu za mną syrena, dyskoteka, zasuwa policyjny passat czyli wyższa półka. Zatrzymałem się, a tu wyskakuje czterech. Dwóch ma takie karabiny wielkokalibrowe, co to wyrywają pół silnika. Jeden z nich staje przed maską i mierzy we mnie, a drugi z tyłu, mierzy w tylną szybę. Trzeci łapie za tylną klamkę i zagląda... I nieruchomieje, bo tam dziewczyna z dzieckiem (moja żona wyglądała wtedy na 15 lat, choć miała po 30). Czwarty się gapi, wreszcie mówi:"Dokumenty". Podaję mu prawko i miękki dowód. Czyta. Wreszcie:"Nie wolno mieć oklejonych szyb, bo się nie rozprysną przy wypadku". Normalnie może bym dyskutował, ale jak dwie lufy w ciebie mierzą, to dyskusja jest inna. Totez tłumaczę, że nic nie wiem, samochód kupiłem już oklejony itd. Wtedy dopiero polismen oprzytomniał, kazał tamtym opuścić spluwy. Powiedział, że mi daruje, bo dowód miękki, ale żebym odkleił te folie z szyb. Oddali papiery, wskoczyli do maszyny i z piskiem opon zawrócili. A my patrzymy się na siebie i zaczynamy się śmiać. Jezu, jaki Texas. No, i tak było Ciekawe, czy teraz byłoby to możliwe?