Nie dalej jak w poprzednim wpisie rozpływałem się w zachwytach nad bezawaryjnością "Peżoka", a już 8 dni później nastąpiło przykre zdarzenie burzące dotychczasową sielankę.

Pierwszym objawem nadciągających kłopotów były nienaturalnie wysokie obroty świeżo uruchomionego silnika, które wkrótce zaowocowały pojawieniem się złowrogiej kontrolki "check engine". Do tego wszystkiego dołączył jeszcze piskliwy komunikat komputera pokładowego notorycznie informujący o ogólnym błędzie jakości spalin.

Poszukując rozwiązania problemu w Internecie wyczytałem, że zjawisko to może mieć różnorakie podłoże i bez odpowiedniego oprzyrządowania trudno będzie coś ustalić. Dostrzegając jednak łagodny przebieg awarii (brak tzw. trybu serwisowego) podjąłem próbę "przegonienia" auta oraz zresetowania ECU, by wykluczyć chimeryczność "elektryki".

Gdy trop ten okazał się być fałszywy postanowiłem skorzystać z usług poleconego mi fachowca. Długo oczekiwana diagnoza wykazała kilka usterek związanych z procesem spalania, wymagających pozostawienia samochodu w warsztacie. Nie będąc na to gotowym majster zaproponował półśrodek polegający na darmowym wykasowaniu "logów" i obserwowaniu dalszego biegu wydarzeń. O dziwo, przez 20 km od tego zabiegu wszystko było w porządku, ale nazajutrz sytuacja znów się powtórzyła, powodując pomarańczowy "wykwit" na desce rozdzielczej.

Nie mając wyboru oddałem dziś Peugeota do naprawy, by po 6 godzinach otrzymać informację, iż przyczyną wszelkich utrapień był uszkodzony czujnik położenia wałka rozrządu. Zgodnie z technologią producenta wymieniono od razu dwa (dolotu oraz wydechu), aby za jakiś czas nie musieć wracać do tego tematu, który jest typową bolączką "207-ek".

Wprawdzie mój portfel stał się uboższy o 200 zł, ale w zamian za to uzyskałem święty spokój i nieco lepszą dynamikę jazdy.