Ostatni miesiąc Jej Obrzydliwość spędziła na intensywnej terapii odmładzającej i rehabilitacji.
Przede wszystkim jest to Toyota a Toyota bez korozji to jak prezes bez kota czy stonoga bez zarzutu. Słowem nie istnieje w naturze. Tu było tylko trochę korozji i zeżarło ranty tylnych nadkoli. Japończycy zamiast mas bitumicznych w latach osiemdziesiątych stosowali głownie japońskie czary do zabezpieczeń antykorozyjnych. Problem w tym, że nie działały w innych szerokościach geograficznych. Może kwestia tłumaczeń, może zapisu katakaną, tego nikt nie wie. Zatem naprawa blacharska to było pierwsza i priorytetowa rzecz.

Na drugi ogień poszedł gaźnik. Ktoś kiedyś postanowił go naprawić. Gaźnik ma na wierzchu dwie klapki sterujące przepływem powietrza. Co robi każdy domorosły mechanik nie wiedząc co począć z rozregulowanym gaźnikiem? Oczywiście wyciąga jedną klapkę, dzięki której gaźnik w ogóle jest w stanie działać. Genialne? Zapewne z tego powodu samochód porzucono jako nienaprawialny 23 lata temu w górzystej Szwajcarii w garażu i od 1997 roku nie oglądał drogi. Gaźnik jest bardzo specyficznej konstrukcji, rzadko stosowanej, części brak, wszystko trzeba dorabiać. I czyścić bo wszystko było niemal zrośnięte.

Trzecim priorytetem była estetyka. Samochód miał akcesoryjne felgi aluminiowe zakupione w salonie Toyoty w 84 roku (zachowało się zamówienie). Jednakże to nie są oryginalne felgi Toyoty a nieistniejącej już firmy RG, która robiła ciekawe, małoseryjne felgi z lekkich stopów prawdopodobnie od lat 60 do końca 80. Jakiekolwiek felgi tej firmy są w zasadzie niespotykane a widziałem kilka ładnych wzorów, które robili. Te na których samochód przyjechał nie były skorodowane, ze starości złaziła z nich farba. Pomalować, prawda?

Przemyślałem sprawę i stwierdziłem, że nie pójdę najprostszą drogą. Wszystkie oryginalne felgi w Celice i Suprze w tamtych latach były skrawane, zatem błyszczały jak rodzaj chromu ale nie były w pełnym połysku tylko z wyraźnie zaznaczonymi śladami obróbki.
Decyzja mogła być tylko jedna – regeneracja na skrawarce CNC. Na zdjęciach samo oceńcie czy było warto. Ja jestem bardzo zadowolony, choć taka zabawa kosztuje znacznie więcej niż klasyczne malowanie. Te oczywiście w końcowym etapie także są malowane bezbarwną farbą celem zabezpieczenia.

Następnym aspektem są opony. Obecnie takie rozmiary są w zasadzie niestosowane i pozostają gumy dziwnych producentów z dalekiego wschodu o niezbadanej jakości, przyczepności i trajektorii lotu. Miałem od kilku lat zakupione opony Vredestein z zapasów leżakowych z 2011 roku zatem już 9 letnie. Nigdy nie używane, przechowywane w bardzo dobrych warunkach. Były przeznaczone do założenia na Camry ale jej remont nadal nie nastąpił i nadarzyła się okazja założyć je w Celice. Jako, że kiedyś dużo siedziałem w ogumieniu postanowiłem sprawdzić jak się ma mit trwałości opon przechowywanych. Wszak wszystkie okresy trwałości opon i graniczne 10 lat stosuje się do opon eksploatowanych. Opony nieużywane starzeją się kilkadziesiąt razy wolniej, nie są narażone na słońce, warunki drogowe i zmiany temperatur i ograniczony jest dostęp powietrza. Wszystko razem powoduje, że ich proces starzenia przebiega w bardzo powolnym tempie.

Jak wyglądają takie opony w praktyce? Zachowują się jak nowe, są elastyczne, płyną po drodze, trzymają się zakrętów, hamują na mokrym. Robią to z pewnością lepiej niż chińskie ale nowe.

Reszta to dużo papierologii. Opinie techniczne, tłumaczenia dokumentów, urząd celny, rozszerzone przeglądy, tablice czasowe, wnioski do konserwatora, wpisy do ewidencji zabytków. Niby nie robię tego po raz pierwszy ale nadal od nowa podziwiam z zaskoczeniem ilość papierów, którą trzeba zanieść do urzędów. Niejedna lektura szkolna ma mniej stron do przełknięcia.

Bym zapomniał o tylnych hamulcach. Naprawiłem. Jednocześnie zakupiłem ostatni w tej części świata dostępny cylinderek hamulca tylnego. Ostatnie sztuki są dostępne w Japonii i USA przy czym rynek amerykański nie jest pewny bo tamtejsze modele miały inną paletę silników, zatem wiele części nie jest współzamiennych. Bo trzeba wam wiedzieć, że jak macie np. Mustanga z roku 1966 to najdalej za tydzień można mieć dowolną część dowolnego koloru od dowolnego producenta i nie zapłacicie za to fortuny. Ale mając Toyotę starszą niż 30 lat wkraczacie w świat w którym na półkach jest ocet i pani z wąsem. Wszystko trzeba zdobywać. A mówimy tu o największym producencie świata aut seryjnych…
Żeby unaocznić wam jak wygląda sytuacja to próbuję właśnie ustawić zbieżność. ASO nie ma danych, odesłało mnie do Toyoty Motor Poland z nadzieją, że u nich zachowały się jakieś informacje. Napisałem maila i czekam.

Na dziś wystarczy. Zaliczyła kilka zlotów na pożegnanie sezonu i nawet pojawiła się w krótkim raporcie TVN Turbo. W końcu jeździ tego w Polsce max 5 sztuk wraz z moją a w całej Europe też jakieś pojedyncze niedobitki. Nawet na forum Celiki większość ludzi takiej nie widziała na żywo.

Jeździ, skręca, hamuje, nie stuka i nie puka. Panie, to nie nówka, czego się pan czepiasz?