W piątek po południu wracałem z Waw do Torunia po uprzejmości - jako pasażer. Warunki na siódemce niespecjalne: trochę pada, mgiełka itp atrakcje.

Wyjeżdżamy z krótkiego popasu przy drodze (Malinowy bzyk). W zasadzie od razu (kilka km przed Płońskiem) na CB Radio słyszymy komunikat, że na 302km w stronę Gdańska auto stoi w rowie. Chwilę później słychać, że ktoś jest w aucie z głową opartą na kierownicy. Wypatrujemy cyferek na słupkach, ale są tak małe że niezbyt dokładnie je widać. Prędzej dojrzeliśmy samotne światła pozycyjne kilka metrów w bok od szosy - oho, pewnikiem tu jest 302km...

Zatrzymujemy się jako pierwsi - mimo kilku wcześniejszych komunikatów na radiu nikt się nie pofatygował sprawdzić co i jak. Awaryjki on. Wysiadam i widzę, że przy aucie mocno zakopanym w rowie stoi młoda dziewczyna, przez telefon objaśnia komuś sytuację, w drugiej ręce ściska zapakowany jeszcze trójkąt. Pytam, czy się dobrze czuje - kiwa głową, że ok. W aucie nikogo więcej nie widać. Proszę o podanie trójkąta i idę go ustawić. W międzyczasie zatrzymuje się ciężarówka waląc awaryjkami już ze 100m wcześniej, podjeżdża też osobówka na olsztyńskich numerach. Wracam po ustawieniu trójkąta, widzę że z osobówki wyskoczył chłopak w kamizelce ratownika medycznego z pasażerką - dzięki Bogu myślę sobie. Niech fachowcy obejrzą poszkodowaną zgodnie z procedurami.
Kierowniczka auta w rowie roztrzęsiona, mówi że to jej pierwsza sytuacja tego typu. Jechała ok 80-90km/h. Ktoś przed nią zaczął mocno hamować, ona też, musiała uciekać w bok... Marki, koloru auta, numerów nie pamięta. Po uderzeniu w rów wywaliła poduszka, dziewczyna jest trochę poobijana, na szczęście powierzchownie. Boli kolano, palec.
Auto w stanie lekkopółśrednim - rozbity prawy reflektor, poducha wywalona, prawe drzwi oparte o rów - nie ma szans otworzyć, lewe kierownicznce udało się otworzyć na tyle, by wyjść. Dziewczyna prosi o odszukanie jej okularów, bo bez nich słabo widzi. Nie pamięta, czy spadły jej podczas uderzenia w rów, czy przy wychodzeniu. Próbuję się wcisnąć do auta poszukać, przy okazji chciałem otworzyć maskę - kurczę mało miejsca, nie mogę wyczuć wajchy. Okularów nie widzę. Auto nie wydaje podejrzanych dźwięków - może nie trzeba odpinać aku. Kiwam na towarzyszkę ratownika medycznego - znika w aucie i po chwili wynurza się z okularami. Poszkodowana uradowana, chociaż małe pocieszenie.
Pytamy ją, czy kogoś wzywała - dzwoniła na policję. Nie ma dodatkowego ubezpieczenia, nie wie co robić. Chciała kiedyś kupić casco, ale towarzystwa twierdziły że auto za stare...
Trucker komentuje niezbyt taktownie, że policja to jak przyjedzie to dziewczynie wlepi 300zł mandatu i 6pkt za "niedostosowanie prędkości do warunków na drodze". Kierowniczka przerażona, ktoś jej przyhamował, uciekała na bok i będzie jej wina? Zaczyna płakać... Proszę, żeby się uspokoiła. Dobrze, że jest towarzyszka ratownika medycznego - po chwili rozmowy na uboczu dziewczyna się trochę uspokaja.
Kierowca, z którym jechałem dzwoni na policję, żeby może jednak nie przyjeżdżali. Są w drodze - będą niebawem...
Proszę truckera, żeby na CB zapytał o lawetę. Może się ktoś znajdzie. W ostateczności drogówka coś poradzi - w końcu mają pewnie kolegów laweciarzy... Bez wsparcia specjalistycznego sprzętu auta nie wyciągniemy z rowu.
Sytuacja wydaje się być z grubsza opanowana. Pytamy ratownika, czy jesteśmy jeszcze potrzebni. Kiwa, że można jechać. Przed odjazdem proszę jeszcze poszkodowaną kierowniczkę, żeby nie stała przy jezdni. Niech się bardziej schowa, albo stanie przy swoim aucie.
Jedziemy dalej. Na CB kilka razy jeszcze usłyszeliśmy pytanie o lawetę w okolicach Płońska. Bez odzewu...

Nie znam dalszego ciągu. Mam nadzieję, że dziewczyna faktycznie poza siniakami nie będzie miała innych pamiątek. Auto - pewnie akcja "laweta+serwis" trochę ją będzie kosztowała. Być może przez jakiś czas będzie miała traumę i będzie się bała wsiadać za kółko po zmroku przy padającym deszczu.

Przeraża mnie jednak fakt, że ktoś kto jej przyhamował przed nosem olał sprawę i pojechał dalej. W lusterku na pewno widział, że auto za nim śmignęło do rowu. Inni kierowcy, którzy przejechali obok też się specjalnie nie wykazali. Przynajmniej dwóch kierowców z CB przejechało obok i dali tylko info na radiu. Ilu więcej też przejechało bez zastanowienia się co się stało i czy ktoś nie potrzebuje pomocy?
Deszcz im przeszkadzał? Za zimno było? Ludzie... a kiedy Wy wpadniecie do rowu albo przytrafi się Wam inne nieszczęście na drodze, to też będziecie liczyć przede wszystkim na reakcję innych kierowców. Ciekawe, jak będziecie czuć się licząc auta przejeżdżające obok bez zatrzymywania się. Czy będzie to miłe uczucie? A może nie będziecie w stanie liczyć tych aut? Oby nie...