Niestety,

07.05.14 to był pechowy dzień dla mnie i eLki.
Wieczorem ok 21.00 jechałem pograć w halówkę do Chorzowa z kumplem z bloku, była moja kolej i miałem jechać po swojemu czyli od siebie z Piotrowic zjechać chwilkę na A4 i wjechać na Bocheńskiego jak zawsze jeździłem, kumpel jednak powiedział, że o tej porze szybciej będzie przez centrum Katowic...niestety posłuchałem i pech chciał, że niespodziewanie spotkałem się z Fordem Fiestą. Jeśli ktoś jest z Katowic na pewno zna okolicę.
Warunki były średnie, jak widać z pierwszego zdjęcia było ciemno a na dodatek chwilami przechodził deszcz, który na pewno nie pomógł przy próbie odratowania się.

Jadąc ulicą Mikołowską tuż przed wiaduktem/tunelem jest "krzyżówka" z możliwością skręcenia w ulicę Andrzeja. Właścicielka Forda zajmując lewy pas miała taki zamiar, ustawiła się, czekała i w odległości może 50-70m od nas nagle wykonała manewr skrętu w lewo przez co spotkała się ze mną. Niestety nie mając możliwości odbicia w prawo z powodu innych samochodów i ewentualnej eskalacji skutków wypadku musiałem odbić w lewo bo tam było luźniej - uderzyliśmy się prawą stroną naszych samochodów (zamiast czołówka). Po uderzeniu lekko mnie obróciło i samochód (Hyundai Atos) jadący od tej samej strony co sprawca lekko mnie zahaczył w tylni prawy bok. Zjechaliśmy na chodnik i w czasie gdy chcieliśmy dzwonić po policję okazało się, że kilka samochodów dalej jechała "suka" (przepraszam za wyrażenie), panowie nie byli z drogówki także dali znać swoim i zamiast zapewne czekania 2 godzin na drogówkę przyjechali po 20 minutach. Takie szczęście w nieszczęściu. Zebrali zeznania, sprawcy wkleili mandat karny i czekaliśmy na lawety oraz pogotowie bo kolega uskarżał się na ból karku oraz napuchnięte kolano (pewnie uderzył w plastiki podczas zdarzenia. Także zamiast poruszania się na hali wypadek, wizyta dla pewności w szpitalu bo u mnie jak już opadła adrenalina zaczął się ból w karku. Prześwietlenie i jasne zalecenie - kołnierz ortopedyczny, do dziś odczuwam skutki także jak jestem w domu zapobiegawczo ubieram urocze ustrojstwo na kark.

Taki środowy wieczór w Katowicach.
Od czwartku masa załatwiania z ubezpieczycielem sprawcy, samochód zastępczy, wzięcie dnia wolnego w pracy i zamartwianie się co dalej z moim samochodem. Prędkości były niewielkie bo to raz, że miasto a dwa to warunki jakie panowały, to jednak skutki na moim samochodzie są opłakane. Nie wiem czy dobrze czy źle ale nie odpaliła żadna poducha przez co mam nadzieję, że uda się samochód odratować. Wiadomo, że gdyby powiedzieli, że całkowita to wtedy będzie problem bo co ja zrobię z tymi +/- 30tyś zł? Samochód JEST praktycznie nowy, bo jak to kolega zauważył i lekko podśmiewywał się przed zdarzeniem, że po ponad 2 latach użytkowania nie pękła nawet granica 20tyś km (w chwili wypadku 19882km). Obawiam się, że może ona nie pęknąć...

Sprawa w toku, likwidator zrobił pierwsze oględziny. Zobaczymy jak to się rozwinie. Wolałbym żeby mi eLkę odratowali, oczywiście pozostanie świadomość, że jeżdżę powypadkowym samochodem. Gdyby jednak wyszła całka to szukanie "na wczoraj" samochodu używanego, bo na nowy podobnej klasy po wypłaceniu pieniędzy z ubezpieczalni nie starczy mija się z celem, bo kupiłbym pewnie dużo gorzej niż potrzaskana Kia.

Wystarczyła chwila nieuwagi osoby trzeciej przez co narobiła się masa problemów. Co najgorsze w tym to zachowanie sprawczyni, wiem że się przejęła i pewnie miała głowę pełną myśli, ale w takiej chwili należałoby powiedzieć na koniec PRZEPRASZAM BARDZO zamiast SORRY, którym się posłużyła na koniec. Wiem, że nie zrobiła tego specjalnie ale kuźwa po całym SORRY?! SORRY?!
Jak już się tak zapożyczamy ze słownictwem to mi na język ciśnie się rozwinięcie akronimu WTF...