W takim dniu jak dziś pomyślałem, że warto zatrzymać się i wspomnieć na łamach portalu motoryzacyjnego pięć wielkich postaci, które na przełomie lat osierociły polski i światowy sport samochodowy.

To subiektywna lista i wspomnę tu tych, którzy wywarli na mnie największe wrażenie i których osiągnięciami emocjonowałem się od najmłodszych lat.

Marian Bublewicz - *25/08/1950, +20/02/1993 – polski kierowca wyścigowy i rajdowy. 20-krotny mistrz Polski, sześciokrotnie triumfował w klasyfikacji generalnej RSMP. W 1992 roku wywalczył tytuł wicemistrza Europy pokonując takie rajdowe gwiazdy jak Patrick Snijers, Andrea Aghini czy Colin McRae. Twórca pierwszego w Polsce profesjonalnego teamu rajdowego: Marlboro Rally Team Poland. W 1993 roku znalazł się na priorytetowej liście "A" − 31 najlepszych kierowców rajdowych świata – publikowanej przez FIA.
20 lutego 1993 roku podczas Zimowego Rajdu Dolnośląskiego, 2 km od startu 5. odcinka specjalnego Orłowiec – Złoty Stok, Ford Sierra RS Cosworth, który prowadził, wypadł z zakrętu i uderzył w drzewo lewą stroną na wysokości przednich drzwi. Kierowca był przytomny po kraksie, jednak profesjonalna pomoc nadeszła za późno. Zmarł w szpitalu, w Lądku-Zdroju, na skutek ran odniesionych w wypadku.
Na DW390 pomiędzy Złotym Stokiem a Lądkiem Zdrojem stoi pomnik upamiętniający to tragiczne wydarzenie.

Janusz Kulig - *19/10/69, +13/02/04 - polski kierowca rajdowy. Trzykrotny mistrz Polski w rajdach samochodowych, dwukrotny wicemistrz Polski, wicemistrz Europy, dwukrotny mistrz Europy Centralnej, mistrz Słowacji.
13 lutego 2004 roku w Rzezawie koło Bochni na przejeździe kolejowym nie zamknięto zapór, gdy nadjeżdżał pociąg pospieszny. W warunkach słabej widoczności na tory wjechał Kulig w prywatnym Fiacie Stilo Abarth wprost pod rozpędzony skład. Doszło do zderzenia, w którym pociąg rozbił doszczętnie auto. Po wyciągnięciu z samochodu kierowca jeszcze żył, ale wkrótce potem zmarł z powodu odniesionych obrażeń.
W pobliżu miejsca wypadku znajduje się obelisk upamiętniający Jego śmierć.

Ayrton Senna da Silva - *21/03/60, +1/05/94 – brazylijski kierowca wyścigowy. Trzykrotny mistrz świata F1, wystartował w 161 GP, 81 razy stawał na podium w tym 41 razy na najwyższym jego stopniu. Zdobywca 65 pole position. Jeździł w zespołach Toleman, Lotus, McLaren i Williams. Ciągle jest najbardziej rozpoznawalną osobą związaną z F1, a przez wielu ekspertów i zawodników uważany za najlepszego kierowcę wszech czasów.
1 maja 1994 roku podczas GP San Marino na torze Imola uległ ciężkiemu wypadkowi uderzając swoim Williamsem FW16 w betonową ścianę, w wyniku którego zmarł w szpitalu w Bolonii we Włoszech na skutek obrażeń mózgu.
Jest ostatnim kierowcą, który zginął w zawodach F1.

Richard Alexander Burns - *17/01/71, +25/11/05 – angielski kierowca rajdowy. Rajdowy mistrz świata, dwukrotny wicemistrz. W swojej karierze wygrał łącznie 10 rajdów, 34 razy stawał na podium, wygrał 277 odcinków specjalnych. Był fabrycznym kierowcą zespołów Mitsubishi, Subaru i Peugeota.
W listopadzie '03 w drodze na rekonesans przed Rajdem Wielkiej Brytanii Burns zemdlał za kierownicą swojego Porsche 911. Jechał wtedy z Markko Martinem, który zdołał zatrzymać auto. Kilka tygodni później zdiagnozowano u Niego nowotwór mózgu. 25 listopada 2005 roku, w czwartą rocznicę wywalczenia tytułu mistrza świata, zmarł w Londynie w wieku 34 lat.
W 2006 roku została założona fundacja Jego imienia - RB Foundation - mająca na celu pomagać młodym ludziom, którzy podobnie jak zmarły rajdowiec, zapadli na nowotwór mózgu.

Colin Steele McRae MBE - *5/08/68, +15/09/07 – szkocki kierowca rajdowy, kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego (MBE). Rajdowy mistrz świata, trzykrotny wicemistrz, kierowca fabryczny zespołów Subaru, Ford, Citroen i Skoda. W 146 startach wygrał 25 rajdów, 42 razy stawał na podium, zwyciężył na 477 odcinkach specjalnych.
15 września 2007 roku zginął tragicznie, wraz z 5-letnim synem Johnnym, w wypadku pilotowanego przez siebie śmigłowca Eurocopter AS 350 B2 Écureuil, niespełna dwa kilometry od miejsca zamieszkania w Lanark.


"Każdemu z nas może zdarzyć się błąd, który w tej dyscyplinie przypłacić można życiem.
Ryzyko zawsze będzie istniało, jak długo będzie istniał ten sport." Marian Bublewicz

...