W ramach ratowania koledze czterech liter, które postanowił stracić, biorąc się za nieopłacalną zupełnie robotę, wybrałem się na prawdziwy "poland-trip" śladami stacji Lukoila - na każdej stacji w całej Polsce musieliśmy wykleić pylon (słupek z cenami) informacją z logami kart maestro, mastercard, visy itd... W związku z tym w ciągu zeszłego tygodnia odbyłem sobie taką oto wycieczkę (google coś pomieszał z kolejnością, ale nie ma to większego znaczenia):

http://tnij.org/podroz_vivaro

Zostało już tylko województwo łódzkie, ale ja nie mam zamiaru go wyklejać - mam serdecznie dość tej roboty. W ciągu ostatnich dwóch miesięcy zrobiłem przez to (jako kierowca lub pasażer, bo z kumplem jechaliśmy na zmianę) tyle kilometrów, ile robiłem w pół roku.

Co do samej jazdy - drogi w Polsce jakie są, takie są. Zdjęć nie mam, bo większość trasy pokonywaliśmy w godzinach nocnych - od 22 do 5-6. Za to, o tej porze można spotkać fascynujące pojazdy na drodze - gabaryty o szerokości 4,25 pędzące w konwoju 5 ogromnych ciężarówek z prędkością ponad 50km/h. Robi wrażenie, szczególnie na wojewódzkiej, wąskiej drodze w środku lasu.

Naszym pojazdem było wyjątkowo zaniedbane Vivaro (wersja 9-osobowa z wyjętymi fotelami, przedłużana - na pace mieliśmy rusztowanie i drabinę) mojego kumpla - dowód na to, że nawet roczne auto może wyglądać, jakby najlepsze lata miało już za sobą. Zbieżność nieustawiona, ściągało go w prawo niesamowicie, część żarówek z tyłu nie działa... Mi się nim dobrze nie jechało, chociaż pozycja za kierownicą - wysoko, wygodnie, prawie jak przed telewizorem. Po ponownym zasiądnięciu za sterami Volviaka miałem wrażenie "szurania" pewną częścią ciała po asfalcie.

Teraz za to siedzę znowu we Wrocławiu, ale już odpoczywam i zwiedzam Jutro będę już na Śląsku, a za tydzień - mam nadzieję - na szlaku w Bieszczadach Szerokości!