Każdy z nas słyszał o pozycji, w której układamy nieprzytomnego poszkodowanego. Nie chcę przytaczać starych nazw, aby nie mieszać w głowach. Obecnie jest to pozycja bezpieczna, lecz stosujemy ją tylko w określonych warunkach. Materiał i ryciny pochodzą z Międzynarodowych Wytycznych 2010 Europejskiej Rady Resuscytacji.

Jeżeli jesteśmy w sytuacji jeden ratujący i jeden poszkodowany, który jest nieprzytomny i nie wiemy co było przyczyną utraty przytomności NIE stosujemy pozycji bezpiecznej. Wówczas delikatnie układamy poszkodowanego na plecach i udrożniamy górne drogi oddechowe (GDO). Jesteśmy przy poszkodowanym, kontrolujemy podstawowe czynności życiowe i w miarę możliwości mówimy do poszkodowanego. Długotrwała utrata przytomności może być niebezpieczna (musi być jej przyczyna) dlatego ZAWSZE wzywamy pogotowie ratunkowe.

Natomiast jeżeli jesteśmy w sytuacji kilku poszkodowanych i nie jest możliwe nieustanne monitorowanie stanu poszkodowanego (musimy go zostawić, aby pomóc innym), wówczas powinniśmy zastosować tę pozycję. W ten sposób ułożone ciało poszkodowanego jest stabilne, udrożnione są GDO, a także w razie gdyby poszkodowany zaczął w trakcie naszej nieobecności np. wymiotować, zmniejszamy ryzyko niedrożności dróg oddechowych, a co za tym idzie uduszenia.

Sprawy „techniczne” o których należy pamiętać podczas stosowania pozycji bezpiecznej:
Przede wszystkim upewnijmy się czy w jamie ustnej poszkodowanego nie ma żadnych ciał obcych jak np. guma do żucia, sztuczna szczęka itp. Jeżeli jest konieczność usunięcia czegoś, wówczas kciuk i palec wskazujący opieramy na policzkach, a następnie próbujemy je złączyć. Spowoduje to odsunięcie żuchwy od górnej szczęki, a co za tym idzie dostęp do jamy ustnej. Dzięki tej technice w razie wystąpienia szczękościsku poszkodowany nie ugryzie nas tylko siebie w wewnętrzną cześć policzka.
Kolejny aspekt to krwotoki, a właściwie ich brak, bądź wcześniejsze ich opatrzenie. Poszkodowany, którego za chwilę będziemy musieli zostawić nie może mieć krwotoków. Niezabezpieczone rany, a właściwie ubywająca z organizmu krew, mogłaby być przyczyną wystąpienia wstrząsu, a następnie śmierci.
Jeżeli nie ma innych przeciwwskazań do ułożenia poszkodowanego, powinniśmy go ułożyć w miejscu gdzie się on znajduje. Oczywiście w szczególnych warunkach ( np. błoto, zagrożenie wybuchem, nierówna powierzchnia) należy poszkodowanego delikatnie przenieść w najbliższe, odpowiednie do tego miejsce.
Sprawa kolejna to okulary, które zdejmujemy z głowy poszkodowanego. Dzięki temu eliminujemy niebezpieczeństwo uszkodzeń twarzy, a przede wszystkim oczy, które mogłyby nastąpić podczas układania danej osoby, bądź później w czasie jej ruchów.

Następnie stosujemy pozycję bezpieczną. Poszkodowany leży na plecach, natomiast ratujący klęka na wysokości klatki piersiowej poszkodowanego.
1. Rękę poszkodowanego znajdująca się przy swoich kolanach układamy w taki sposób, jakby poszkodowany chciał „pomachać”. Fachowo jest to zasada 90[stopni]. Ramię poszkodowanego przesuwamy aby przy spojrzeniu od góry tworzyło kąt 90o z klatką piersiową, a z kolei przedramię również 90o w stosunku do ramienia.

2. W palce dłoni przeciwległej ręki zaplątujemy palce naszej lewej dłoni. Następnie przesuwamy rękę poszkodowanego w taki sposób, aby przedramię leżało ukośnie na klatce piersiowej, natomiast splecione dłonie znajdowały się w okolicy przeciwległych do ręki obojczyka i policzka poszkodowanego.

3. Naszą drugą, „wolną” rękę kładziemy na kolano nogi znajdującej się dalej od nas i unosimy kolano do góry, lecz stopa, która przesunęła się w kierunku pośladków opiera się na podłożu.

4. Następnie opierając prawą rękę na kolanie oraz lewą trzymając dłoń poszkodowanego, delikatnym lecz pewnym ruchem przyciągamy kolano w naszą stronę. Dzięki temu bez większego wysiłku ciało poszkodowanego obróci się w naszą stronę.

5. Końcowym etapem jest udrożnienie GDO, ewentualne poprawienie ułożenia ciała poszkodowanego. Chodzi tutaj głównie o głowę, ramiona oraz nogę za którą „obracaliśmy” poszkodowanego. Możemy zastosować również zasadę 90o dla tej nogi – kąt prosty pomiędzy nią a nieporuszaną nogą oraz 90 o pomiędzy podudziem, a udem.

W miarę możliwości postaram się zrobić zdjęcia, które w przyszłości będę chciał zamieścić poniżej. Niemniej jednak mam nadzieję, że powyższy opis pomoże Wam w ćwiczeniach, które bardzo polecam, szczególnie z osobami płci przeciwnej