Kilkukrotnie pisałem już o wspaniałych samochodach, które los potraktował niesprawiedliwie.

Było o klasycznych wozach zapomnianych po śmierci ich właścicieli, egzotykach porzuconych przez bandziorów na pustyni czy też o kolekcjach perełek motoryzacji ukrytych głęboko pod ziemią południowo-amerykańskich lasów deszczowych.

Zazwyczaj los tych wozów spotykał je w drodze przypadku lub niefortunnego zbiegu wydarzeń.

Są jednak na świecie ludzie, którzy mają na tyle "specyficzne" poczucie estetyki bo stworzyć "muzeum" pięknych, gnijących samochodów w swoim ogrodzie.

Michael Fröhlich - bo o nim tu mowa - dorobił się fortuny na handlu egzotycznymi i klasycznymi samochodami.

Pewnego pięknego poranka roku pańskiego 2000 Fröhlich wstał jak to czynił przez ostatnie 50 lat i wpadł na pomysł: "z okazji swych 50 urodzin utworzę cmentarzysko klasycznych wozów w swoim ogrodzie".

Warunek był jeden: wszystkie "eksponaty" muszą pochodzić z roku narodzin ekscentryka.

Jak pomyślał, tak zrobił i jego ogród zapełnił się (jeszcze wówczas jeżdżącymi) Rolls-Royce'ami, Jaguarami, BMW i Porsche.

Fröhlich, często w wywiadach powtarza, że te samochody są jak jego bracia.

Zaś jego "kolekcja" ma przypominać jemu i jego rodzinie, że natura zawsze wygra z technologią.

I jak tu nie kochać Niemców?