O modelu Peugeot RCZ pierwszy raz usłyszałem we wrześniu 2007 roku, kiedy to został pokazany jego prototyp na targach we Frankfurcie. Od razu spodobał mi się, i stał się motoryzacyjnym marzeniem. Do sprzedaży miał wejść 2 lata później. W między czasie zakochałem się w Brerze, i miałem dwóch faworytów do zakupu wymarzonego auta. Tak naprawdę nie wiem na które bym się zdecydował, bo oba strasznie mi się podobają, ale los pomógł mi wybrać, i padło na Brerę.

RCZ cały czas jednak chodzi mi po głowie, i kiedy pojawiła się okazja pojeżdżenia nim trochę, musiałem z niej skorzystać
5 sierpnia zjawiłem się w salonie Peugeota, i po załatwieniu formalności, i po krótkim zapoznaniu się z autem, otrzymałem kluczyki, i na całą dobę RCZ był do mojej dyspozycji. Auto było w bogatej wersji, łącznie ze skórzanym obiciem deski, i częściowo drzwi, oraz z nawigacją.

Zasiadłem w fotelu, chwyciłem za uchwyt drzwi by je zamknąć, i... ogromne, pierwsze rozczarowanie! Nie dość, że uchwyt był wykonany z kiepskiej jakości plastików, to cały się ruszał... Nie wierzyłem własnym oczom. I to ma być skok Peugeota na klasę premium? Jakby tego było mało, to przy chwytaniu za ten uchwyt, cała ta rączka trzeszczała. Od razu z ciekawości złapałem za ten uchwyt po stronie pasażera - i dokładnie to samo! Auto miało 9 miesięcy, i prawie 17 tys. km przebiegu. I nawet jak weźmiemy pod uwagę, że jest to auto testowe, i jest kiepsko traktowane przez użytkowników, to i tak to jest zdecydowanie za wcześnie by w takim aucie tak to wyglądało!

Mocno zniesmaczony uruchomiłem auto, wcisnąłem sprzęgło, i... co ono tak dziwnie, ciężko chodzi? Ruszenie nie wyszło mi zbyt płynnie... No nic, wyjeżdżam z salonu. Włączyłem kierunkowskaz. Co to za dźwięk? Jak w autobusie albo w taksówce! To ma być sportowe auto?

Jeszcze nie zdążyłem wyjechać z salonu, a już kilka rzeczy mocno mnie zawiodło... No nic, może to tylko złe dobrego początki?