Kilkanaście dni temu minęło 8 lat od kiedy zaczęła się moja przygoda z Mercedesem Vito II generacji oznaczonego symbolem 639. Dokładnie 6 grudnia 2004 roku odebrałem nowe Vito 109 CDI z salonu Mirosława Wróbla we Wrocławiu.
Nie miałem wtedy żadnego doświadczenia związanego z odbiorem nowego auta z salonu. Pracownicy salonu podstawili auto pod wejście i poprosili o obejrzenie, stwierdzenie czy wszystko jest w porządku i podpisanie protokołu odbioru pojazdu. Wyszedłem, obejrzałem, podpisałem i pojechałem. Początkowo wszystko wskazywało na to, że auto nie posiada żadnych
wad. Jednak już po 2 tygodniach użytkowania elementy auta zaczęły pracować, a ja zacząłem wyłapywać drobne niedociągnięcia. Na pierwszy ogień poszły boczne drzwi przesuwne. Wymagały regulacji, gdyż nie domykały się, tak jak
powinny. Następne w kolejności były zamarzające zamki w drzwiach bocznych. Po nasmarowaniu ich problem zniknął.
Mijały dni i noce i długo nie trzeba było czekać, aż pojawią się pierwsi amatorzy przywłaszczania cudzej własności. Na szczęście dzięki czujności odpowiednich osób, uniknąłem kradzieży czterech kółek. Szybko udałem się do odpowiedniego warsztatu, gdzie Vito zostało poddane odpowiednim zabiegom, które chroni je od takich incydentów, o których oczywiście nie będę pisał z wiadomych przyczyn. O ile dobrze pamiętam już w 3 miesiącu użytkowania, po raz pierwszy wymieniano w serwisie tuleje wahacza przedniego. Można powiedzieć, że auto nowe i nie powinno mieć takie coś miejsca, ale niestety nasze drogi robią swoje, zwłaszcza gdy auto jeździ obciążone, a dodam że przez 2,5 roku, auto codziennie woziło ciężary rzędu 800-900kg więc dostało w kość Później przez spory okres praktycznie nic nie działo się z autem, poza standardowymi przeglądami, serwisami czy wymianą normalnie zużywających się elementów, dlatego napiszę z grubsza.

Do najczęstszych usterek jakie wystąpiły w moim egzemplarzu należą:
- luzy na końcówkach drążków kierowniczych
- luzy na łącznikach stabilizatorów
- często zużywające się gumy mocujące układ wydechowy
- często przepalające się żarówki H7
- luzy na podporach wału
- rdzewiejące elementy karoserii

Ponadto podczas całego okresu eksploatacji auta do tej pory zostały wymienione lub naprawione:
- przekładnia kierownicza
- regulator napięcia
- akumulator
- sprężyny tył
- stacyjka
- amortyzatory tył
- klocki przód (2x)
- klocki tył (2x)
- podpora wału (3x)
- szyba czołowa (2x)
- listwa pod szyba czołową.

Oprócz wymienionych podzespołów, z których część była wymieniana w ramach gwarancji, a część po upływie okresu gwarancji, wymieniano także płyny eksploatacyjne, oleje, filtry, wycieraczki itd.

Od maj 2010 roku zacząłem prowadzić dziennik pokładowy w AC, co za tym idzie miałem wgląd do statystyk, zwłaszcza jeśli chodzi o spalanie. Zazwyczaj staram się tankować do pełna, jednak nie zawsze. Zanim zatankuję, biorę pod uwagę zasobność swojego portfela oraz zapotrzebowanie na paliwo na następne dni. Jeśli wiem, że nie będę dużo jeździć, a jestem np. przed wypłatą i bardziej przydadzą się pieniądze niż paliwo w aucie, to leję tylko tyle ile potrzebuję. Z doświadczenia opartego na użytkowaniu mojego 88 konnego Mercedesa Vito mogę tylko potwierdzić, że stosując się do zasad eco-driving'u można zejść ze spalaniem poniżej 7 litrów na 100km i sporo zaoszczędzić jeśli dużo jeździmy. Dla niedowiarków załączam zdjęcie ze statystykami, które są od początku maja 2010 roku aż do dziś.

Podsumowując, jestem bardzo zadowolony z użytkowania auta, pomimo często występujących problemów z przednim zawieszeniem czy ognisk korozji. Gdybym miał jeszcze jeszcze raz podjąć decyzję czy kupić nowego Mercedesa Vito, moja odpowiedź brzmiała by TAK, jednam póki co mój "stary" vito jeszcze mi posłuży przez długi okres.

Jak dbasz, tak masz