Dzisiaj Krzysztofa, po mszach tradycyjne święcenie kierowców i samochodów. Potem jeszcze obrazek od ministranta i....ognia! No bo skoro auto jest poświęcone, to przecież nic się mu nie może stać. Po co myśleć? Prawidłowo zaparkowanym samochodem musiałem uciekać na chodnik i trawnik. Niewiele brakowało, żeby mieć przeszlifowany cały bok przez jedną paniusię. Brakło wyobraźni, że skoro przejazd ma szerokość 1,5 auta, to 2 nijak się nie zmieszczą. Inna sprawa, to dziwne pewien rodzaj orientacji przestrzennej. Skoro parking jest pełny do tego stopnia, że Ci będący na nim nie mają jak wymanewrować, żeby wyjechać, mało rozsądne jest wjeżdżanie na niego nowych aut. Mało rozsądne, ale za to wywołujące adrenalinkę i umożliwiające zastosowanie się do zasady "trąbię, więc jestem".