Od momentu kupna Meganki (czyli od 4 miesięcy) przymierzałem się powoli do auta którym naprawdę chciałbym jeździć.
Z racji moich upodobań brałem pod uwagę głównie coupe - Hyundai Coupe, Toyota Celica i oczywiście Alfa GT. Byłem jednak dosyć otwarty, i okazało się, że byłem blisko kupna takich wynalazków jak Smart Roadster czy Ford StreetKa. Jednak po wzięciu na warsztat tych dwóch ostatnich zacząłem wątpić w to, że znajdę auto z charakterem w niezłym stanie. Przyszło mi też do głowy, że może lepiej odpuścić sobie auta usportowione, a poszukać czegoś normalnego - np. Seata Ibizę czy Renault Twingo, by mieć auta dosyć młode. Po dłuższej analizie rynku i moich wymagań, doszedłem jednak do wniosku, że 100% satysfakcji może dać mi tylko Alfa. Niestety przygoda z Brerą wypaczyła moje postrzeganie świata motoryzacji, i nie było innego wyjścia - szukałem Alfy!
Marzyła mi się GT, ale jest z nią pewien spory problem - ciekawych egzemplarzy w niezłym stanie jest niewiele, na ogół w odległych częściach Polski. Dlatego też jako opcję rezerwową brałem pod uwagę Alfę 147. I niewiele brakowało a stałbym się właścicielem takiej pięknej 147-mki po lifcie, ale w ostatniej chwili sprzedający wycofał się ze sprzedaży.

Kiedy traciłem już nadzieję, że znajdę coś sensownego (czy to GT czy 147), zauważyłem ogłoszenie GT zaledwie 25 km od mojego miejsca zamieszkania. Ogłoszenie mnie nie zachwyciło, ale postanowiłem podjechać. Na miejscu miłe zdziwienie. Wprawdzie w idealnym stanie ta GT nie była, ale w na tyle dobrym, że postanowiłem się jej przyjrzeć dokładniej. Z zewnątrz kilka mankamentów, ale to czym mnie zachwyciła to stan wnętrza - jestem zachwycony jak wygląda wnętrze w tym 9-cio letnim aucie. Jazda próbna utwierdziła mnie w przekonaniu, że warto to auto dokładniej sprawdzić - zawieszenie bez niepokojących odgłosów, turbina fajnie pracowała, silnik pracował bez zastrzeżeń, sprzęgło czy układ kierowniczy nie budziły obaw.
Jednym z głównych moich obaw była powypadkowa przeszłość auta. Samochód był malowany, choć na moje uwagi, że auto miało jakieś przygody, sprzedający mocno się obruszył - szedł w zaparte, że auto jest bezwypadkowe. Skoro tak, to następnego dnia umówiliśmy się na dokładniejsze sprawdzenie auta na stacji diagnostycznej. Razem z diagnostą pooglądałem sobie tą GT od spodu, i naprawdę nie było do czego się przyczepić. Silnik suchy, turbina sucha, przekładnia kierownicza sucha. Podłużnice nie miały najmniejszych śladów powypadkowej przeszłości. Jedyny minus jaki zauważyliśmy, to uszkodzony próg - prawdopodobnie od nie umiejętnego podkładania lewarka. Reszta bez zastrzeżeń. Pozostał ostatni etap sprawdzania auta - mierzenie geometrii. To mogło powiedzieć sporo o ewentualnej powypadkowej przeszłości. Okazało się, że zgodnie z wcześniejszymi obserwacjami, auto nie ma żadnych oznak by podważać jego bezwypadkowość. Geometria była zgodna z fabryczną. Czyli wyszło jednak na to, że sprzedający mówił prawdę.
Nie miałem więcej wątpliwości, i 28 sierpnia około godziny 19-stej zdecydowałem się na kupno.
Tak więc po blisko dwóch latach przerwy wróciłem nie tylko do coupe, ale też do wielbionej przeze mnie Alfy.

Ta GT najbardziej mnie zachwyciła wnętrzem - jego stanem utrzymania, wyposażeniem i jakością materiałów. To jest ten poziom którego w większości dzisiejszych aut nie ma. Dla jednych są to nieistotne szczegóły, dla mnie jednak ma to spore znaczenie.
Na chwilę obecną jestem tym autem zachwycony