Witam serdecznie!

Zgodnie z obietnicami, przedstawiam krótką relację z targów Poznań Motor Show 2016.
Na wstępie zaznaczam, że nigdy wcześniej na tych targach nie byłem. Dwa razy odwiedziłem za to Sosnowiec, więc to co opisuję poniżej będzie niejako porównaniem do Auto Moto Show Sosnowiec.

Co oczywiste i jasne, obszar jest o wiele większy. Nie sposób obejść wszystkiego w jeden dzień. Po za samochodami i motocyklami, bardzo dużą powierzchnię zajmowali wystawcy prezentujący szeroko rozumiany sprzęt warsztatowy: narzędzia, wyważarki do kół, podnośniki czy nawet małe linie diagnostyczne. Oprócz tego znalazło się też miejsce na rowery, skutery wodne czy motorówki.

Ale przejdźmy do najważniejszego, czyli do samochodów. Każdy z wystawców próbował zaprezentować całą gamę, z naciskiem na ostatnie premiery. Wobec czego szybciej byłoby napisać czego nie było, niż to co było.
O czym nie myślałem lub się nie spodziewałem:
- Suzuki Baleno, Renault Megane GT kombi, Nissan Juke R, Kia Optima GT, marka Bentley, marka Rolls-Royce, Mitsubishi eX Concept, BMW i8, Audi e-tron, Audi R8, Maserati Levante, Hyundai Ioniq, Toyota Mirai, DS Concept.
Czego nie widziałem:
- Fiat Tipo hatchback, Bentley Bentayga, Kia Cee'd GT (jedynie GT Line), Alfa Romeo Giulia, marka Opel.

W porównaniu do Sosnowca, modeli jest więcej, to fakt niezaprzeczalny. Ale ludzi też jest więcej i to znacznie. Trudno się poruszać po hali, nie mówiąc już o zrobieniu dobrego zdjęcia. Dochodziło nawet do tego, że ustawiały się kolejki w celu zajęcia miejsca za kierownicą. Najdłuższa była chyba do Toyoty GT86. Co mnie pozytywnie zaskoczyło, to bardzo duże zainteresowanie Fiatem Tipo (sedan). Porównywalne do Audi Q2. Dużo wystawców zagrodziło swój teren, więc nawet o zobaczeniu wnętrza nie było mowy. Dopiero pod sam koniec dnia trochę się przeludniło. W Sosnowcu jest mniejszy tłok, można spokojnie zobaczyć do środka, do bagażnika, w zasadzie żaden samochód nie jest zagrodzony.

Dojazd do Poznania od strony Wrocławia był fatalny. Kilkukilometrowy korek, spowodowany rondami i światłami, zaczęło się już od miejscowości Stęszew. W Komornikach zrobiło się luźniej, ale w samym Poznaniu znów to samo. Przy wjeździe do miasta jest skrzyżowanie, na którym dwa pasy skręcają w lewo, a jeden idzie prosto. Miałem jechać prosto, ale o tym, że prowadzi tam tylko jeden pas, zorientowałem się po tym, gdy minąłem początek korka na nim się znajdujący (miał dobre 800m). Pomyślałem więc, że nie będę blokować środkowego pasa i wpychać się na na prawy, tylko skręcę w lewo, później w prawo i dostanę się jakoś z powrotem na tą drogę. Pasy do skrętu w lewo były prawie puste. Na szczęście, zielone zapaliło siê jednocześnie dla wszystkich pasów, a kierowca srebrnego Golfa (pozdrawiam!) jadący prosto nieco zaspał, więc udało mi się zupełnie niespodziewanie wbić przed niego (bez wymuszenia, żeby nie było).

Z powrotem było już lepiej. Jechał sznurek samochodów, ale z optymalną prędkością ok. 110km/h.

Na koniec garść informacji technicznych:
- pokonałem trasę 412 km ze średnią prędkością 57 km/h
- wg komputera średnie spalanie z nieco bardziej dynamicznej jazdy niż zwykle wyniosło 5.5, dodając przekłamanie, otrzymamy blisko 6.0 l /100 km
- parking na placu, z tyłu PKP kosztował 3zł / h