Od pewnego czasu wybierałem się z kolegą Dominikiem na wyjazd do Poznania, na Young Timer Party. Celem wyjazdu była po prostu dobra zabawa i zapoznanie się z zasadami oraz obyczajami tej imprezy. Jak się jednak okazało, kilka dni przed wyjazdem w moim samochodziku odmówiły posłuszeństwa przednie łożyska. Trzeba było coś wykombinować, więc pożyczyłem samochód (Jeep Grand Cherokee 3.1 TD) od kolegi Dominika i szukałem na szybko części. W dniach 6, 7 lipca udało się skompletować części i naprawić niespodziewaną usterkę (padły uszczelniacze łożysk i dostała się woda). Po naprawie czerwonego wozidełeczka należało je jeszcze odpowiednio wyczyścić i umyć (nie lubię brudnym autem jeździć). W końcu nadszedł sądny dzień 9 lipiec, godzina 3 nad ranem, wyruszyliśmy z Chorzowa do Poznania. 320 km drogi przebiegło jak z płatka. Na torze w Poznaniu byliśmy już o 8 rano. Konkursy rozpoczynały się o godzinie 9.30 wiec w spokoju mogliśmy obejrzeć tor. Wraz z godziną rozpoczęcia rozległ się ryk leciwych już ale za to jakże cudownych samochodów. To spotkanie to czas i miejsce dla pasjonatów starej dobrej motoryzacji. Zawodnicy z wielką klasą reprezentowali się na torze, przeżycie niezapomniane. Przypadkiem dowiedziałem się (od jednego z zawodników, który jeździł po torze unem w wersji 3D) że mój UNOchód zalicza się w pewnym sensie do klasy youngtimerów, ponieważ pierwszy egzemplarz tego modelu zjechał z taśm produkcyjnych w 89 roku. Dawało mi to możliwość wystartowania chociażby w klasie turystycznej. Żałowałem, że nie zapisałem się na całą imprezę i przyjechałem jako widz i to tylko na jeden dzień. Ale kto by pomyślał że UNO MK2 jest youngtimerem? Po tej wiadomości troszkę z żalem i smutkiem patrzałem jak inni uczestnicy wspaniale się bawią na torze. Postanowiłem więc pogadać z gościem z linii startowej- "czy mnie w puści na przejazd po torze?" Ten zgodził się bez wahania. Wsiadłem więc za stery mojego wozidełka ustawiłem się w kolejce do startu i patrzałem jak kolejni zawodnicy przede mną startują. Przyszła kolej na mnie. Pełen emocji po pozwoleniu na start ruszyłem po krótkim, ale jakże niezwykłym, odcinku toru w Poznaniu. Poczułem się jak dziecko, którego marzenie włśnie się spełniło. Po udanej zabawie oraz spełnionym marzeniu obiecałem sobie, że uzbieram pieniążki na kolejne wyjazdy na tor moim staruchem i tym razem już jako uczestnik.
Później koło godziny 16 przyszedł czas na to by opuścić tor i pojechać w rodzinne strony Dominika. Uno po przejeździe przez tor zaczęło wydawać ciut inny dźwięk, ale patrząc pod maskę nie zauważyłem niczego dziwnego. Trasa na wieś Osiek-Włostybory koło Płocka minęła bez najmniejszego problemu - około 260km. Przespaliśmy z kolegą noc i następnego dnia po obiedzie wyruszyliśmy w stronę Chorzowa. Prawie 370 km trasa odbywała się spokojnie jednak dźwięk una zmieniał się i robił co raz głośniejszy. Mały postój pod Płockiem i szybka diagnoza. Wydmuchało mi uszczelkę pomiędzy kolektorem wydechowym a rurą wydechową. Troszkę zniesmaczony tym faktem musiałem jakoś wrócić do domu. Okazało się że jazda z taką uszczelką ma 2 wady:

1. Jest głośno;
2. Śmierdzi spalinami w kabinie samochodu.

Tak więc z drobnymi przygodami ale cało i szczęśliwie pokonałem kawał drogi. Uszczelkę wymieniłem od razu kolejnego dnia. Koszt uszczelki 10 PLN czas pracy 1h.

Jak się okazuje, czasem wystarczy wyjść z domu żeby spełnić swoje marzenia. Życzę z całego serca wszystkim, by takie chwile radości, jaka i mnie spotkała, spotykały wszystkich bez wyjątku. Spełnione marzenie to chyba jedno z najwspanialszych uczuć jakie może doznać człowiek.