Dziś pierwszy listopada - dzień, który w świecie zmotoryzowanym określany jest bardzo często przy pomocy będącego semantycznym nadużyciem zwrotu "okres wzmożonego ruchu". Zgrabne to określenie opisuje w rzeczywistości Sodomę i Gomorę panującą na polskich drogach - kilometrowe korki, rozliczne stłuczki i wypadki, chaos komunikacyjny, trudności z dojazdem i parkowaniem. A pośród tego wszystkiego my - kierowcy. Kierowcy klnący cicho pod nosem aby nie usłyszały nas siedzące z tyłu dzieci, albo też klnący całkiem głośno dla odmiany; czerwoni ze złości, pokryci perlistym potem lub zachowujący stoicki, choć wymuszony spokój... niezależnie jednak od stanu ducha i kondycji fizycznej wszyscy chyba myślimy podobnie: kiedy wreszcie będzie można jeździć normalnie?! Kiedy wreszcie będą te wielokrotnie obiecywane drogi?! Dlaczego, do cholery nagłej pokonanie jakiegokolwiekj dystansu zajmuje kilkukrotnie wiecej czasu niż w normalnym świecie..? Wszyscy modlą się o te drogi wytęsknione, autostrady wymarzone, wyśnione pasy szrokiego asfaltu... A ja tutaj spróbuję udowodnić, że Polacy tak naprawdę wcale nowych dróg nie chcą! Niezależnie od kategorii: czy to autostrady, czy drogi szybkiego ruchu czy jak tam sobie dany szlak określicie: Polacy tego nie chcą! Mało tego: Polakom nie w smak nawet remont tych już istniejacych szlaków komunikacyjnych.
Już widzę Wasze miny: ot, wydumał sobie! Jak to nie chcemy, pewnie, że chcemy... Ja jednak lubię posługiwać się przykładami, które znam z życia. I oto garść przykladów na to, że budowa nowych dróg i remonty już istniejących budzą głęboki, społeczny sprzeciw Narodu.
1. Mieszkam w Krakowie. Jeśli mieliscie pecha przybyć do tego jakże pieknego, krolewskiego i historycznego miasta - szczególnie zaś jeśli Waszym nieszczęsciem było przyjechać do lub wyjeżdżać z KKrakowa w kierunku północnym to wiecie, że będąca drogą wyjazdową Aleja 29-go Listopada (przez autochtonów zwana z amerykańska "Dwudziestą Dziewiątą Aleją") to wiecznie zakorkowany, dziurawy, wąski i do niczego nie nadajacy się dukt, który już w średniowieczu budziłby zażenowanie i wstyd. Alei tej znacznie rozbudować się nie da (jednak miejska zabudowa, po obu stronach domy, w ostatnich zaś latach w sposób tajemniczy i wbrew logice powstały dodatkowo firmy i salony samochodowe zaraz przy ulicy) przeto już ponad dwadzieścia lat temu powstały plany zakładające wybudowanie alternatywnego wyjazdu biegnącego obok osiedla Prądnik Czerwony. Plany te nawet zaczęto czesciowo realizować... Od dwudziestu ponad lat wiadomo, że w tym miejscu ma powstać szeroki, wielopasmowy, bezkolizyjny wyjazd z miasta i nagle... PROTEST. Tak, zbulwersowani mieszkańcy wystepują przeciwko planowanej budowie drogi! Dzielni krakowscy mieszczanie - z których 95% to ludność napływowa nie mająca najmniejszego pojęcia o funkcjonowaniu wielkomiejskiej aglomeracji - wyrażają swoje zdziwienie i oburzenie, bo oto "pod ich okanami" ma powstać ruchliwa i szeroka arteria komunikacyjna, wiec będzie głośno, tłoczno i bedą mieli problem z przejsciem na drugą stronę ulicy (przy czym plany stworzenia przejść podziemnych i kładek jakby wcale do nich nie docierają). Czy przeprowadzając się do milionowego miasta mieli nadzieję, że pod ich oknami przebiegać będzie piaszczysta dróżka, którą raz do dnia leniwie przetoczy się fura wypełnina sianem..? Chyba tak! "Zbudujcie gdzie indziej" - postulują dziarscy protestujacy i nie dostrzegają, że gdzie indziej też stoją bloki, osiedla, szkoły i co tam jeszcze. Nie dostrzegają, że to właśnie w tym miejscu miasto od lat wykupywało grunta i specjalnie zostawiło szeroki pas "ziemi niczyjej" na której miała powstać ta niezbedna ulica... Całości obrazu niechaj dopełni fakt, ze animatorzy tego społecznego protestu spotykają się w lokalnej restauracji, która to jest JEDYNYM obiektem leżącym w przebiegu planowanego ciągu komunikacyjnego. Restauracji założonej w starym komunalnym ( a więc należącym do miasta) baraku, przewidzianym do rozbiórki już dawno temu... Pewnie przypadek, ale jak sami widzicie, Polacy tęsknią za nowymi drogami tylko wtedy, gdy drogi te mają być budowane gdzieś daleko.
2. Czym jest "Zakopianka" chyba nikomu tłumaczyć nie trzeba... Plany rozbudowy tejże "Zakopianki" znane i postulowane są od dawna, dojazd do lunaparku i stolicy kiczu jakim jest Zakopane wydaje się być sprtawą narodową niczym stadion narodowy. No i do budowy / rozbudowy w końcu przystapiono. I w tym samym momencie dzielny ludek góralski zakrzyknął "JAKŻE TO !!!???" i rozpoczał masowe protesty. Bo dzielny ludek drogi pragnie, bez drogi nie przybedą dzwoniące grajcarami cepry dające się strzyc łatwiej i pokorniej niźli stado owiec. Ale droga ma spełniać następujące warunki: primo: być szeroka, szybka i wygodna aby strumień dutkodajnych ceprów do zakopanego płunął strumieniem wartkim, szerokim i nieprzerwanym. Secundo: droga ta powinna być autostradą a przynajmniej szybkiego ruchu, bo tego wymaga honor i duma regionu. Jednakoż na drogę tę z każdej drewnianej chałupy z "pokojami" ma być wygodny wjazd i wyjazd, odpowiednio oznaczono oczoje...mi reklamami i rzeźbionymi w drewnie strzałkami z parzelnicą. Tertio: drogę należy zbudować w takim miejscu, aby zbyt blisko chałup nie przebiegała (znajdźcie takie miejsce, żeby zbyt blisko nie było żadnej chałupy). Konia z rzędem temu, kto Janosikowe warunki jest w stanie w tym trudnym terenie spełnić. A na koniec opowieści o "Zakopiance" wisienka na tort: oto niedawno, z powodu tragicznego stanu mostu w Czarnym Dunajcu rozpoczeto budowę nowej przeprawy - przeprawy, której lokalizację znano od lat... jakież było zdziwienie, gdy na dojeździe do nowego mostu pewna przesiębiorcza niewiasta z Podhala zaczeła stawiać hotel. Pewnie nawet nie planowała uruchomienia tego obiektu, ale skoro można dostać odszkodowanie...
Tak, moi drodzy. Polacy chętnie widzą nowe drogi, mosty, ciągi komunikacyjne. Ale nie u siebie! Każda taka budowa zdaje się komuś przeszkadzać i z czyimiś interesami kolidować...
I tak na zakończenie: ponieważ spiskowa teoria dziejów musi jakoś znaleźć odpowiedź na zjawiska niewytłumaczalne, przeto ja odpowiem, dlaczego w Polsce taką niechęcią otaczane są remonty dróg już istniejących: to proste! Dwudziestoletnia Corsa, którą przywiozłem dla mojej Żony z Reichu miała jeszcze fabryczne amortyzatory. Sprawne, na poziomie 79% wszystkie cztery. Po pół roku eksploatacji na naszych drogach amortyzatory (i jeszcze parę innych części) są do wymiany. No przecież to czysty biznes: sprzedawać komplet amorków raz na pół roku zamiast raz na dziesięć lat, prawda? I chyba podobnie myślą właściciele zakładów wulkanizacyjnych, restauracji, barów, stacji benzynowych i innych rozlicznych "byznesów" ulokowanych przy naszych drogach: po kiego diabła nam nowe autostrady?? Przecież tylko tracimy klientów!