Historia zaczyna się w sumie jeszcze pół roku przed sprzedażą mojej Viki - Byłego już samochodu. Jest trochę przydługawa, więc radzę przygotować herbatę, ciastka oraz włączyć motyw przewodni LotR w tle

Około połowy kwietnia na moim podwórku zawitała bordowa Audi A6 C5 w Sedanie. Byłem dosyć zdziwiony, że zajmowała dumne miejsce Opla Vectry B Kombi mojego ojca ale jak się okazało, została dokonana krótka wymiana z wujkiem na czas jakiegoś remontu. I sedan nie był tutaj praktyczny, a kombi wręcz wymarzone. Wtedy właśnie pierwszy raz wsiadłem do tego cuda o ilości kółek na masce porównywalnej z tą po bokach.

Wnętrze momentalnie mnie zainteresowało, kiedy w mojej Vectrze B miałem ledwie działającą klimatyzację oraz radio Alpine CDE-170RM to tutaj mimo standardowego radia były grzane fotele, klimatronic, przycisk ESP (Ja tylko miałem zaślepkę w postaci przycisku TC, lepsze to niż dziura albo guma do żucia). Nie zwróciłem wtedy na nic większego uwagi, bo samo wnętrze strasznie mi się spodobało. Wtedy wiedziałem, że Audi swojego prestiżu nie zdobyło bez powodu. Ale to tylko takie moje subiektywne odczucia. Włożyłem kluczyki i się przejechałem, 1.9 TDI potrafił mnie oczarować w porównaniu do mojego skromnego 1.6 . Jednak wtedy auto chodziło jak stary traktor więc nie wydawało się aż tak fajne. Ot i tyle z mojej przygody z tym Audi. Zaparkowałem i poszedłem do domu.

Następnie historia przenosi się do sierpnia kiedy to po podliczeniu bilansu strat i zysków, stwierdziłem że czas sprzedać już pełnoletnią Viki i wprowadzić jakieś zmiany. Z racji, że nigdy nie zmieniałem samochodu to nie wiedziałem ile to wysiłku zajmuje. Wystawiłem ją na sprzedaż, aukcje bardzo ładnie opisałem i pierwsze telefony miałem 10 minut później. Poszła po 11 godzinach. W momencie podpisywania umowy kupna-sprzedaży coś mnie drgnęło, że jednak lepiej nie sprzedawać tego auta? Ale cóż, sentymenty poszły na bok i podpis został złożony. To był koniec epoki pierwszego samochodu dla mnie. Oglądałem tylko jak spod domu odjeżdżało, moje jeszcze niedawno, granatowe autko.

Dzień później cały wieczór okupowałem allegro, otomoto, olx i inne serwisy w poszukiwaniu samochodu. Wymagania miałem sprecyzowane jasno... Koniecznie Opel, silnik Z18XE, rocznik przynajmniej 2000, przebieg max 220-230 tysięcy km. W grę wchodziły różne modele… Opel Vectra B (Aby na nowo powrócić ale do poliftowej wersji), Opel Astra G (Główny faworyt), Opel Zafira A (Późniejszy główny faworyt), Opel Tigra A (Chwilowy zamysł), Opel Calibra (Odrzucone chwile po myśli), Opel Frontera A (Odrzucone z powodu silników). Momentami w głowie miałem nawet VW Bore, Mercedesa W124, Jaguara X-Type, Seata Ibizę, Seata Leon, Saab 9-3 I, Audi A3, Audi A4 B5. Ogólnie pomysły te odbiegały strasznie od moich wymogów i założeń początkowych ale ostatecznie zostały w większości odrzucone drogą eliminacji i kaprysu.

Poszukiwania skończyły się na szukaniu Astry G i Zafiry A. Przejrzałem największe zakamarki internetu w średnicy 300 kilometrów od Wrocławia, aby znaleźć wymarzony model. Nawet mi kumpel przepowiedział, że śniła mu się moja Astra G jako srebrny hatchback z cyfrą 9 w końcówce numeru rejestracyjnego. W trakcie poszukiwań wyszedłem poza ramy internetu, a czas poszukiwań przeciągnąć się z 2 dni (W czasie których już miałem kupić samochód) do ponad pół roku poszukiwań. W poszukiwaniu samochodu przemierzyłem giełdy Wrocławskie, planowałem jechać na giełdę Poznańską, do Lubina (Bodajże tam była jedna z największych giełd w tym regionie kraju), odwiedziłem nawet mekke Mirków-Handlarzy czyli przygraniczny Paczków, gdzie w komisie miły Pan Mirek oferował mi praktycznie nówkę sztukę bitą z każdej strony jak Berlin w 1945 roku, z zajechanym motorem 2.0 benzyna. Nawet w trakcie wyjazdu na wesele przejrzałem jedno prywatne ogłoszenie spod Legnicy, gdzie Pan, który poinstruował mnie gdzie ma schowane klucze do bramy, doradził aby samemu ją sobie otworzyć i samochód stoi na podwórku tuż obok kurnika. Sam zainteresowany przyjechał po 40 minutach, a ja w tym czasie z bratem oglądałem Astrę. Z ogłoszenia miała być praktycznie jeżdżącą do kościoła limuzyną ale skorodowane tarcze hamulcowe, pęknięte klocki (!) oraz masa przegnitej blachy odrzuciła mnie od niej. Nawet w trakcie poszukiwań samochodu dla ojca, poszukiwałem też dla siebie w komisach na trasie Wrocław-Gostyń. Także nic, po prostu Wszechświat nie chciał abym odnalazł samochód w tych miejscach. W związku z takim obrotem rzeczy, postanowieniem o kupnie samochodu „Kiedy zima się będzie kończyć, ceny spadną w dół z powodu rocznika” odwlekałem kupno, aż pewnego razu wróciłem wieczorem do domu gdzie czekała na mnie informacja…

To było zaledwie 2 tygodnie temu (Koło początku lutego), wróciłem wieczorem do domu i na dzień dobry zostałem uraczony wieścią, że CUD SIĘ DOKONAŁ! Znaleźli dla mnie idealny samochód! Byłem trochę zdziwiony ale nim dowiedziałem się co to, spojrzałem na zdjęcia z telefonu. W ekranie zobaczyłem tą starą Audicę, którą prawie rok wcześniej przejechałem się po osiedlu. Ale zaraz, zaraz… Ona była mocno sfatygowana. Okazało się, że wujek dokonał praktycznie gruntownego remontu i teraz pozostało zaledwie parę pierdół typu wymiana oleju, filtrów, przepustnicy, przepływomierza, uszczelki od przepustnicy. Ogólnie już wtedy zaświeciły mi się oczy ale zadałem to pytanie… Co z Oplem? Co z wymogami? No, ale jak jest opcja kupna dobrego Audi od zaufanej osoby, kiedy wszystkie serwisowania w Wojtanowiczu były fakturowane. Do tego wiadomo, że wujek nie był miejskim Kubicą. Podjąłem decyzje o kupnie, ale wpierw muszę odwiedzić wujka i obejrzeć samochód.

Tak oto parę dni później w weekend pojechaliśmy i przystąpiliśmy do oglądania Audi. Na miejscu wsiadłem do niej i powróciły wspomnienia jak mnie oczarowała wnętrzem wtedy, w kwietniu. Następnie przejechałem się nią po okolicy, jedyne co to brat stwierdził lekko zużytą dwumasę. Ale jeszcze te 30-40 tysięcy powinna przejeździć. Porobiłem trochę zdjęć, pooglądałem samochód i wujek zaprosił nas jeszcze do swojego prywatnego zasobu, gdzie pokazał swojego Poloneza Pickupa oraz Fiata 1500 w stanie idealnym, z nalepek, żółtych tablic oraz opowieści wujka wywnioskowałem, że nie raz był na zlotach samochodów zabytkowych. Ale mimo to myśli wciąż mi krążyły wokół Audi. Stało się, złapała mnie znowu ale teraz na stałe. Mimo wszystko dowiedziałem się, że wujek przed tą Audi miał jeszcze Opla Vectre B Hatchback, identyczną co ja mam w wyglądzie i parametrach. „Pszypadeg? Nie sondze!”.

Postanowiliśmy wrócić do domu, wujek dał nam parę dni namysłu. I tak oto w zeszły wtorek o godzinie 9:30 przyjechaliśmy i podpisałem umowę kupna-sprzedaży w wujkiem, ojciec wrócił swoim samochodem, a ja chwilę postałem i pogadałem z wujkiem o tym co ten samochód potrafi, jak się z nim obchodzić. W momencie kiedy wsiadłem do Audicy, włożyłem kluczyki i przekręciłem, w głowie zacząłem „nucić” piosenkę ‘Grits – My life be like’. I wtedy uśmiech mi się rozszerzył, wrzuciłem jedynkę i ruszyłem przed siebie… Do domu, w nowym nabytku – Audi A6 C5 w Sedanie.

Tak oto w ponad 1000 słów zamyka się historia mojego kupna drugiego w życiu samochodu, w trakcie której nie jedne nerwy mi się zszargały. Ale dzięki temu wszystkiego, wszechświat zrobił ze mnie Władcę Pierścieni