Cóż musiało się to kiedyś zdarzyć i się przydarzyło. Kto by pomyślał że po ponad 400 km trasie, na dwa zakręty, nasza trójka czyli Ania, Ja i Frania, nie dojedziemy do domu tylko spędzimy czas osobno. Zdarzył nam się wypadek i to już we Wrocławiu. Pan z dosyć dużą prędkością przyłożył w nasz tył Frani. W efekcie mam teraz kołnierz na szyi oraz moja Ania też. Z Franią rozstałem się na prawie miesiąc..Miała zdezelowany tył. Nie była to nasza wina w tym przypadku. Dostaliśmy strzał i nic nie mogliśmy poradzić. Całe to zajście było dla nas wielkim szokiem. Na początku Pan chciał się dogadać. Spisać oświadczenie i tak też zrobiliśmy. Ale moja Ania źle się poczuła, zresztą z czasem ja również nie czułem się najlepiej. Wezwałem pogotowie, potem oczywiście przyjechała policja. No i nie wiedzieć skąd zjawił się pan z lawetą, które bardzo dobrze nami się zajął. Rzeczy zabrał kolega mojej Ani, który specjalnie dla nas przyjechał aż z Twardogóry. Nas zabrali do szpitala. Na początku ratownicy nie byli za uprzejmi. Skwitowali całą sytuację tym :"a co poważniejszego wypadku nie ma" ? Powiedziałem Panu " czy może Pan tak nie komentować?"..przecież od tego są...ale nic emocje opadły i pojechaliśmy do szpitala. Nałożyli kołnierze, potem zdjęcia. Na koniec policja oddała mi dokumenty i poinformowała co dalej
Całe zajście miało miejsce około 19 tej na ul. Popowickiej oraz Milenijnej w niedzielę. My wróciliśmy do domu około północy. Nie mogliśmy spać całą noc, czekało nas załatwiania wielu spraw. Jeszcze zdążyłem zgłosić sprawę do ubezpieczalni. Na drugi dzień otrzymałem zastępcze auto. Jednak miałem stresa żeby do niego wsiąść i cały czas jakoś tak mam. Wczoraj skorzystaliśmy z komunikacji miejskiej żeby pozałatwiać tu i tam. Dzisiaj mam już kołnierz, "odwiedziłem" drogówkę z wnioskiem o wydanie notatki..
Ale powiem szczerze że najbardziej brakuje mi mojej Frani..mam nadzieję że dobrze ją naprawią..

Szerokości..

P.s Dziękuje za zdjęcie dnia, teraz ona już tak pięknie się nie prezentuje...