Słoneczny dzień, postanowiłem pojechać Coltem w trasę.
Był na to dobrze przygotowany. Najważniejsze dla mnie było to, że wentylator chłodnicy się załącza, gdy samochód jest zbyt ciepły. Bo nic od tego w słoneczny dzień nie jest ważniejsze.
Trasa mijała miło i spokojnie - nie przekraczałem 100 km/h, kontrolowałem wskaźniki, jak pilot podczas próbnego lotu. Jakbym coś czuł...
10 km od miejsca docelowego zaczał się dramat. Nagle, jak z katapulty wskazówka temperatury odbiła do końca wskaźnika.
Po chwili wróciła na miejsce - nazwijmy je sobie "właściwe". Potem powędrowała dalej, ale poniżej poziomu alarmowego. Nie osiągneła wartości maksymalnej, ale po zatrzymaniu podniosłem maskę i usłyszałem bulgot...
Wystudziłem silnik, dolałem wody (któż wozi płyn ze sobą?). Ruszyłem w drogę powrotną. Nie było łatwo. Za każdym razem, gdy wskazówka wędrowała w kierunku końca skali - robiłem postój. Nie chciałem niczego uszkodzić, chciałem wrócić do domu. Postojów było chyba pięć, każdy minimum 20 minut. Za każdym razem dolewałem ciepłej wody (niczym McGywer umieściłem baniak z wodą w komorze silnika). Pomimo sytuacji kryzysowej nie dawałem ponieść się emocjom i działałem rozsądnie. Ciepła woda + ostudzony silnik = brak pęknięcia głowicy, czy uszkodzenia innych elementów układu chłodzenia.
Podczas postojów przeprowadzałem diagnostykę. Podejrzewałem wszystko, tylko po to, aby odsunąć od siebie myśl wymiany uszczelki pod głowicą.
Kolejnego dnia wymontowałem termostat, bo te skoki temperatury wyglądały trochę tak, jakby termostat sam z siebie się zamykał i otwierał.
Sprawdziłem go domowymi sposobami - niby działał, ale i tak wymieniłem na nowy.
Niestety - dwie świece zielone, spaliny w układzie chłodzenia i woda w cylindrze świadczą jednak o uszkodzeniu uszczelki.
Będzie świetna przygoda!
Może uda mi się zrobić fotorelację z remontu. Jeśli tak będzie - na pewno się o tym dowiecie!