Wreszcie długo oczekiwana chwila - zmiana opon! Mój entuzjazm wziął się stąd, iż w tym wypadku oznacza to przejście z brzydkich, stalowych felg na piękne szesnastocalowe alufelgi.

Ponieważ nie było mi wiadomo, jak poprzedni właściciel opiekował się oponami, dałem je do wyważenia (koszt - 50zł za komplet) oraz napompowałem je, co jest chyba sprawą oczywistą. Później wziąłem się do samodzielnej wymiany - zakupiłem niezbędne narzędzia i kosmetyki (płyn do mycia felg, smar miedziowy, klucz dynamometryczny, szczotka druciana). Po pierwsze umyłem felgi na myjni bezdotykowej, najpierw szamponem, potem dwukrotnie płynem do mycia felg (były okrutnie brudne w środku pyłem z klocków hamulcowych). Później, po powrocie przed blok, uznałem, że dokładniej zajmę się felgami - ponownie umyłem je płynem do felg, ale wspomagając się gąbką oraz szczotką - od razu lepiej. Nie doczyściłem ich perfekcyjnie, została taka taśma dwustronna/klej po starych odważnikach - nie dałem rady tego zmyć, a nie chciałem skrobać.
Niestety, czekało mnie rozczarowanie - seryjny klucz do kół okazał się tak obrobiony, że do niczego się nie nadawał. Na szczęście miałem przy sobie zestaw rosyjskich kluczy nasadowych - wytrzymały wszystkie moje kopniaki - rewelacja
Po kolei obluzowałem każdą śrubę, podniosłem auto, odkręciłem do końca, zdjąłem koło (standardowa procedura), a następnie przeczyściłem piastę i śruby szczotką drucianą, śruby posmarowałem smarem miedziowym, przykręciłem felgę na tyle, ile dałem radę, opuściłem auto, i dokręciłem wszystkie z nich jednakowym momentem, za pomocą klucza dynamometrycznego. Cała operacja, wraz z myciem, zajęła mi około 3 godzin. Ale warto było

P.S. Żałuję tylko, że nie mogę pokazać felg przed i po czyszczeniu, ale już nie chciało mi się biegać po aparat