Cierpię. Naprawdę. Cierpię egzystencjalne katusze. Ale mam ku temu powód. Auta. Jeśli ktoś cieszy się swoim życiem, niech nie czyta tego felietonu-bo podzieli mój los. Czemu cierpię? Bo coś sobie uświadomiłem. Coś strasznego. Coś co myślałem, że nigdy się nie zdarzy. Nie mi. Nie… im. Cierpię, bo uświadomiłem sobie, że w tym roku, w roku 2010, nie powstał ŻADEN ekscytujący samochód. W tym momencie połowa z was wyłączyła ekrany, a znaczna część ...