W bazie nie ma plusa dla tego rocznika to wpisałem 1998 a naprawdę rocznik 1997 i kupiony w tym samym. Zawsze podobały mi się białe samochody. Przyjemnym zaskoczeniem było to że w momencie zakupu dostałem upust za kolor. Kupiłem go nowego z salonu. Na drugi rok zrobiłem mu szyberdach, ale tylko uchylny na korbkę, można go było jeszcze całkowicie wyjąć i schować do bagażnika. Ten samochód był tym czego mi było potrzeba miał ogromny (w porównaniu z maluchem) bagażnik i idealnie na płask kładły mu się siedzenia. Spokojnie weszła do niego wanna 170 cm i nawet klapa się zamknęła. Jak na rok 1997 miał sporo bajerów takich drobnych ale bardzo przyjemnych w użytkowaniu takich jak m.in.: wygaszanie światła w kabinie po 7 sek od zamknięcia drzwi i elektronicznie programowalną wycieraczkę przednią. Z tym wyłączaniem światła tom pamiętam nawet zabawną scenkę. Obok mnie zaparowała jedna pani swoim eleganckim Peugeotem i zwróciła mi uwagę że zostawiłem światło w kabinie. Na co jej wyjaśniłem że zgaśnie samo po paru sekundach - widziałem jak opadła jej szczęka na to stwierdzenie, bo nie spodziewała się że Polonez może mieć coś takiego, a może nawet ona nie miała takich bajerów w swojej limuzynie.

Kupiony jeszcze na przedpłaty. Nie wiem czy wszyscy wiedzą co to były przedpłaty więc wyjaśniam. Ludzie spłacali samochód zanim go jeszcze dostali. Corocznie było losowanie szczęśliwców którzy wpłacili już cały wymagany wkład. Potem zwykle trzeba było jeszcze dopłacić do tego co się uskładało bo ceny szły w górę. Ale to był jedyny możliwy sposób na zakup samochodu po cenie urzędowej (podobne do systemu argentyńskiego tylko kontrolowane i gwarantowane przez państwo). Samochód był właściwie zarejestrowany na matkę bo to ona się na niego zapisała 10 lat wcześniej. Nigdy oficjalnie nie był mój bo nie chciało mi się go przerejestrowywać. Ale kupiłem go od niej. W tamtych czasach trzeba się było nieźle nastać w kolejkach do urzędu żeby to zrobić. Przez ten samochód zdecydowałem się zrobić prawo jazdy bo wcześniej mi nie było potrzebne.

Kupiłem go jako prawie nowe, miał jeszcze rok gwarancji i przejechane tylko 30,5 tys. Auto służyło mi wiernie przez 8 lat nigdy się nie zepsuło w drodze.
A w ogóle zepsuło się tylko 2 razy i zawsze pod domem, raz zablokowały się szczęki hamulcowe po długim postoju na mrozie innym razem silny mróz (-30) ściął jakąś cewkę odpowiedzialną za rozruch.
Kupiłem go bo mi się podobał najbardziej ze wszystkich samochodów i nadal uważam że ma bardzo elegancką linię.
Planowałem pojeździć nim jeszcze rok, nawet niedawno przeszedł gruntowny przegląd, ale kupiłem Nissana i Espero poszło w odstawkę.
Teraz czeka na kolejnego właściciela.

Auto kupiłem przypadkiem, nadarzyła się okazja której nie mogłem przepuścić.
Jest to wersja T30 Elegance z grudnia 2005 roku. Dodatkowo poprzedni właściciel w grudniu 2008 zamontował instalację gazową z sekwencyjnym wtryskiem. Dodatkowo do samochodu dostałem jeszcze komplet opon zimowych i bagażnik dachowy.