Ogólnie pozostawiam bez komentarza i dodaję link do karty auta ze starego profilu:
https://www.autowcentrum.pl/samochod/opel-astra,1999820790/
A tu jest do dziennika kosztów, bo po zmianach na portalu ciężko dotrzeć we właściwe miejsca..:
https://www.autocentrum.pl/dziennik-kosztow/dziennik/opel/astra/g/kombi/silnik-benzynowy-1.6-16v-101km-1998-2006/1999820790/
W starej galerii są fotki, na których są czarne reflektory. Niestety poprzednik zrobił je na błysk, a po paru myciach zmatowiały i wymieniłem je na standardowe nowe, gdyż na przeglądzie nie chcieli mnie przepuścić z takimi matami.
Nie polecam, gdy ktoś chce kupić z komisu, bądź od handlarza, bo zaniedbane może zrujnować mocno nie jedną kieszeń. Zjadłem masę nerwów i zdrowia nim doprowadziłem to auto do stanu idealnego. No prawie, bo muszę fotel kierowcy jeszcze wymienić, gdyż choroba nogi sprawiła, że dupa mi urosła i wydaje mi się, że nieco przysiadło, choć może mi się tylko wydaje (nie mam pewności, bo nie mam porównania).
Na dzień dzisiejszy auto jest zrobione na igłę. Początkowo to co trudniejsze zrobili mechanicy, a resztą zająłem się osobiście. Teraz mam pewność, że wrócę z każdej trasy.
Auto nie ruszane w ogóle palnikiem i mimo rocznika nie posiada rdzy nawet na niezabezpieczonym podwoziu. Od początku garażowane - przez poprzednika i przeze mnie, choć czasem stoi pod chmurką gdy nie chce mi się drylować od odległego niecały kilometr od domu garażu. Aktualnie do zamiany na automata, bo mam poważny problem z lewą nogą i auto przez to ostatnio więcej stoi niż jeździ (przez ostatni rok nie przejechałem więcej niż 3 tys. km). Niestety zbyt wielki ból nie pozwala na używanie sprzęgła w manualu. Póki co bujam się taryfami lub jestem wożony przez znajomych i rodzinę. Przyznam szczerze, że jeszcze nigdy przy żadnym moim aucie się tyle nie napracowałem, ale chociaż teraz wiem czym jeżdżę i jeśli uda mi się znaleźć automat na zamianę, to będę mógł ze spokojnym sumieniem oddać je w następne ręce.
Mam ochotę na słynnego w swym niepowtarzalnym wyglądzie Stratusa w cabrio nim ponownie wskoczę na Town & Country V Limited, bo taki mam zamiar, gdyż kocham vany ze stajni Chryslera.
Także jeśli ktoś chętny i ma w posiadaniu Chryslera Stratusa w cabrio, to zapraszam do kontaktu. Ostrzegam, że nie podejmuję rozmów z handlarzami i komisami.
Jeśli masz zadbany wóz i rodzinę, a potrzebujesz czegoś dla rodziny, to proponuję mój zadbany wóz na wymianę, bo ja nie mam nikogo prócz psa, więc mi cabrio nie przeszkadza w ogóle. :)

Ten model był w wersji Limited i posiadał wiele "naddodatków" jak i również system stow & go. Ogólnie nie polecam kupować używek w słabszych wersjach wyposażenia, bo cenowo prawie się nie różnią, a wygoda jak dla króla. :)
To przewspaniałe autko miałem baaardzo krótko, gdyż mając szczęście do śpiących w drodze kretynek znowu zrobiono z mojego wozu garaż. Tym razem dosłownie, gdyż Cytryna pędzącej wariatki zaparkowała mi wewnątrz szczęście w nieszczęściu prawego boku. Fotki są poglądowe z Google, gdyż nie mogę znaleźć na dysku starych z tamtego okresu, ale kolor ten sam.
Po tym cudownym woziku zmuszony byłem znowu z braku laku na cito kupić coś, co finansowo o mało nie doprowadziło mnie do ruiny (Astra G).
Mimo wszystko z ręką na sercu polecam każdemu tego vana. Amerykańce świetnie znoszą nasze drogi, a i z częściami i naprawą już nie ma takiego problemu jak kiedyś. Dziś mogę powiedzieć, że wiele części jest tańszych niż do Opla.

Chcę teraz Chryslera Town & Country V. Trochę kloc, ale trzeba iść do przodu, a ja zakochałem się w tej marce. Choć trzeba bardzo długo szukać, bo nie łatwo kupić dobrze wyposażony model. Ogólnie lepiej z USA ściągać, niż bawić się w europejskie przebijanki liczników. Cenowo i tak na jedno wychodzi.

Ogólnie odradzam jako auto w teren, czyli po wsiach i innych wertepach, do miasta z wysokimi krawężnikami również się nie nadaje. Bardzo niskie podwozie zawadza o prawie wszystko łącznie z krawężnikami przy parkowaniu i uderza przy szybkiej jeździe o drogę na falistym asfalcie. Masakra, a nie auto :/
Mnóstwo głupich usterek. Nietypowo mały silnik diesla stwarza realne zagrożenie przy wyprzedzaniu, ale za to stosunkowo mało pali. Ruda kocha nadwozie, a zwłaszcza ranty drzwi i obu klap, ale to w tej marce już standard.
Choć zjeździłem tym wozem całą Polskę, to nie kupiłbym tego auta ponownie i nikomu nie polecił. Lepiej w tym segmencie kupić Toyotę Corollę przedziału roczników 2004 - 2007 po lifcie - na pewno sprawi mniej kłopotu niż Skoda.

Rocznik 2000. Niestety brak wyboru w karcie dodawania pojazdu.
Auto od brudnej roboty używane nadal. Ruda żre, ale silnik nie do zdarcia - to samo co w Favoritce.

Sprzedana 25 maja 2013
Dziennik kosztów znajduje się w starym profilu pod linkiem:
https://www.autocentrum.pl/dziennik-kosztow/dziennik/fiat/multipla/i/silnik-diesla-1.9-jtd-115km-1998-2004/1999762474/
Nie widzę sensu przenosić całości. Galerię uzupełnię z czasem, gdy znajdę stare fotki.


Kierowco, jeśli życie Twoje i Twojej rodziny Ci miłe, to nie kupuj tego grata! Jeśli nie chcesz być na językach sąsiadów, znajomych, rodziny i przyjaciół, to nie kupuj tego cuda!
To auto dla zdziwaczałych ekscentryków, którzy mają coś z ekshibicjonisty, który chce koniecznie by inni się na niego gapili.
To auto dla ludzi, którzy lubią ciągle grzebać i jeździć w niepewności, że wrócą. Jak masz za dużo kasy, to kup tanio tego 6-ciopakowego vana i ładuj w naprawy głównie okropnie awaryjnego zawieszenia przedniego, awaryjnej dwumasy z turbiną włącznie - to w dieslach, a w benzynie dochodzi rdza całej karoserii. Masakra jakaś, a nie auto! Nie polecam - szczerze! Dla poszukujących rodzinnego auta polecam z ręką na sercu vany ze stajni Chryslera w wersji Grand, które palą ciut więcej, ale zdecydowanie bardziej nadają się na nasze dziurawe drogi.



___________
Stary opis:

Fakt, jest inne i ma to "coś" czego nie mają inne typowo seryjne auta.
Multipla jest przede wszystkim bardzo wygodna jak na vana z półki Fiata. Jako auto szerokie i co za tym idzie stabilne pokonuje trasowe zakręty w zawrotnych prędkościach sięgających prawie 100km/h z wielką gracją nie wysuwając się po za obszar zajmowanego pasa ruchu, jedynie trzeba się dobrze trzymać by siła odśrodkowa nie zwyciężyła w tym pojedynku i nie wysadziła kierowcy oraz pasażerów z dość wąskich foteli.
W tym kosmicznym pojeździe można wszystko z palcem w... nosie. Można np zamontować tylne fotele odwrotnie do kierunku jazdy, można się wyspać lepiej niż w domowym łóżku korzystając z obszernej płaskiej podłogi, można sobie również łeb urwać opuszczając szyby przy 180km/h. :D
Auto z pewnością ma moc, dzięki której inni często zostają w tyle. Choć wielu by powiedziało, że ten model zupełnie nie nadaje się do jazdy w mieście, to tutaj muszę stanowczo zaprzeczyć, ponieważ parkując auto tyłem można zdziałać cuda i ustawić się dosłownie na "styk" dzięki pomocy sporych lusterek i czujników cofania.

Mimo, że auto posiada 2 rzędy siedzeń x3 tozdecydowanie nie nadaje się na taksówkę, gdyż awaryjność przedniego zawieszenia doprowadziłaby nie jednego polskiego taryfiarza do nerwicy.


Tylne fotele całkowicie wyjmowalne i można sobie zrobić np małe "bara-bara". :P ;) .., a żeby po ich wyjęciu się komuś nie "spodobały", to można je wszystkie trzy ułożyć wewnątrz z boku na kupę np pod tylnymi bocznymi drzwiami. Niestety fotele do lekkich nie należą. To ciut mało zgrabny 6-ciopak: 3 fotele z przodu i 3 fotele z tyłu z czego wyjmowalne są tylko 3 tylne.

Model:
186.431.1(0) | M7 | 1910 JTD CF3 115CV-85KW "ELX MY.2002" [02170489]

Kolor nadwozia:
419B AZZURRO ANTARTIDE
..to dzięki tej farbie na którą składa się sześć różnych warstw auto na każdej fotografii ma inny odcień!

W Łódzkim Wydziale Komunikacji figuruje jako VAN. Nie rozumiem ludzi, którzy mylą ten typ nadwozia z suvem.

Model ten nie daje się łatwo zaszufladkować. Wyróżnia się zaokrąglonymi zwartymi liniami sylwetki oraz obszernym wnętrzem. Jego wielkie szyby roztaczają przed kierującym i pasażerami nowe horyzonty jak w każdym typowym akwarium. Jest niezmiernie ceniony ze względu na stabilność i wygodę prowadzenia, zwłaszcza na górskich drogach - niestety szerokich, bo na wąskich trzeba zwinąć uszy (lusterka), by się zmieścić z innymi.
Sześć foteli o jednakowych wymiarach, z regulowanym oparciem, zagłówkami i mocowaniami dla fotelików Isofix – oto wyposażenie modułowego wnętrza Multipli Fiat.
Tylne siedzenia można ustawić w dwóch położeniach, złożyć lub wręcz wyjąć. W ten sposób pojemność bagażnika wyposażonego w gniazdo prądowe 12 V, zwiększa się prawie o 1000 litrów.
Fotele można przesuwać i składać na kształt stolika. Przedni środkowy fotel można zastąpić konsolą pełniącą funkcję lodówko/podgrzewacza o pojemności 18 l (opcja dostępna w ASO Fiat).
Dla kierowcy przewidziano sterowanie elektryczne impulsowe podnośnikami szyb, które czasami nawala, regulowane podparcie na wysokości lędźwi oraz elektryczne regulowanie wysokości fotela.
Cała tapicerka wnętrza wykonana jest z solidnej tkaniny w kolorze niebieskim, która niestety lubi się ujmować na szwach.
Pod maską kryje się potężny silnik 1.9 JTD:
- pojemność skokowa 1910 cm3;
- 115 KM przy 4000 obr./mni;
- 20,7 kgm przy 1500 obr./min;
- wtrysk bezpośredni UNIJET "Common Rail" sterowany elektronicznie, turbosprężarka o zmiennej geometrii i chłodnica (intercooler).
Spalanie w zależności od stylu jazdy (ciężkości stopy) i warunków na drodze oraz pogodowych wynosi:
- miasto: od 5,2 l do 8,5 l
- trasa: od 3,9 l do 5,5 l
Zbiornik paliwa mieści 75 litrów ON. Model zaopatrzony jest również w wyłącznik bezwładnościowy blokujący zasilanie silnika paliwem w razie kolizji lub wypadku, co prócz systemów ABS i EBD oraz 4 poduszek i dwóch kurtyn powietrznych czyni, go pojazdem przyjaznym rodzinie, bo dba o bezpieczeństwo każdego z pasażerów.
Na pokładzie są również:
- manualna klimatyzacja,
- możliwość nastawienia nawiewu zewnętrznego jak i wewnętrznego,
- duży wyraźny wyświetlacz komputera pokładowego,
- dwa obszerne zamykane schowki, dwa mniejsze również zamykane, dwie głębokie półki i cztery obszerne kieszenie drzwiowe,
- lustereczko dla prawdziwej kobiety :) - podświetlane, a co :)
- mkro popielniczka dla niepalących (w tym modelu się nie pali),
- trzy gniazda zasilające: jedno, to standardowa zapalniczka i dwa po 180W w kabinie i bagażniku,
- hak,
- oryginalne fotochromatyczne szyby w odcieniu niebieskim, które ściemniają się przy mocnym oświetleniu, by rozjaśnić się w egipskich ciemnościach,
- tarcze hamulcowe na wszystkich kołach,
- oryginalne alufelgi,
- elektrycznie składane i regulowane podgrzewane lusterka,
- spryskiwacze przednich szklanych reflektorów,
- Radio CD/Mp3/WMA z RDSem + 6 oryginalnych głośników o znakomitej jakości dźwięku (bas zasługuje na 6+),
- standardową antenę zmieniłem na Sirio Triflex dla CB-radia, GSM i FM,
- oryginalne cztery czujniki cofania (sprawne),
- tylna klapa posiada oryginalne stalowe logo MULTIPLA, które jest przyspawane na stałe (auta "bite" z tyłu nie posiadają ów loga).
To, że auto posiada centralny zamek i immobiliser oraz wiele, wiele innych oryginalnych udogodnień, to już nie muszę dodawać.

Krówka przyjechała do Polski w 2009 roku z Belgii.

Wsjo. :)

Kupiłem od kolegi jako auto "przejściowe", ponieważ po stracie Skody (czytaj więcej w opisie Skody Fav.) potrzebowałem auta, bo taki był wtedy mój zawód, że auto musiało być non stop.
Totalny wynalazek z edycji wieś-tuning i zarazem totalna porażka jeśli chodzi o wygodę i bezpieczeństwo. Może w oryginale, to auto jest normalne, ale po tak wsiowym tuningu stało się tandetą drogową. Dodatkowo podwozie tego auta nie nadawało się w ogóle do jazdy po mieście.
Jedyne co mi się w tym modelu podobało, to to że auto miało niesamowite "kopyto" i zwinnie przemieszczało się po trasie mimo instalacji LPG.

Auto bardzo związane z moją pierwszą wielką miłością... :)
Wspaniały samochód! Choć nie wielkich rozmiarów, to silnik zasługuje na szczególne uznanie. Towarzyszyła mi w podróżach po Europie i po kraju. Auto nie do zajeżdżenia - próbowałem, ale się nie dało. To była bogato wyposażona wersja 135LS z 20 grudnia 1991 roku sprowadzona ze Słowacji od pierwszego właściciela. Fotele były prze wygodne (te same co w wersji produkowanej od roku 1992), a wykładzina podłogowa i bagażnikowa niczym domowy miękki dywan. Dodatkowo oryginalnie posiadała obrotomierz, zegar nad lusterkiem wstecznym, pełne miękkie regulowane zagłówki, kieszenie za oparciami przednich foteli, uchylny szyberdach, nietypowy jak dla seryjnych Skód spojler z twardej trwałej gumy na klapie bagażnika, mini-klameczkę przy zamku bagażnika, bagażnik był otwierany również tuż koło fotela kierowcy, klamki zewnętrzne jak po lifcie, miękką dywanową w 55% tapicerkę drzwi, tylne fotele dzielone na 3/4, halogeny przeciwmgłowe na przednim zderzaku, hak holowniczy, wzmocnione tylne zawieszenie, makpersony firmy Monroe (nieco bardziej miękkie od standardowych makpersonów montowanych w liniowych Favoritkach - sprawiały że podróż tym modelem była dosłownie boska, a auto wręcz płynęło na każdej nawierzchni, owiewki wszystkich szyb bocznych i coś co dziwiło nie jednego mechanika, a mianowicie podwozie bez rdzy zupełnie niczym przeze mnie przez te lata niezabezpieczone(!). Od pierwszego właściciela dowiedziałem się, że to była wersja limitowana. Fakt, miała to czego w innych Skodach Favorit nie było.
Najwygodniejsze auto do jazdy w zimowych warunkach górskich przy użyciu zimowo-letnich opon Dębica Navigator w wersji pierwszej nieco większych od zalecanych przez producenta, przez to Frytka była wyższa od pozostałych Favoritek i nie haczyła miską olejową o cuda wystające z ziemi.
Opony dobierałem tuż po zakupie i to był trafny wybór, ponieważ auto nie pływało na boki i nie ślizgało się na lodzie, a w jesiennych pogodach twardo trzymało się nawierzchni. Wiem, że są tacy, którym wielosezonowe opony nie odpowiadają z wielu względów, ale ten model opon był szczególnym wyjątkiem dla aut z napędem przednim w tamtych czasach. Dodam, że opony jeździły chwilowo u rodziców również na Skodzie Favorit tyle że 136LX, a potem w Skodzie Felicji, która jeździ sporadycznie i ma te opony po dziś dzień i nadal są w dobrym stanie o dziwo. Teraz wiem, czemu je wycofano - były zbyt trwałe.
Frytka miała tylko jedną wadę, a mianowicie karoserię - standardowo ruda dama żarła nadkola i spodnie kanty drzwi, pewnie od parkowania "pod chmurką". Za to z pewnością wielkim atutem było ogrzewanie zimą gdzie można było siedzieć w samych slipach bo tak mocno grzała i silny chłodny nawiew w gorące dni, który zdecydowanie był lepszy niż w autach nowszej generacji tej marki.
Niestety w roku 2007, dokładnie 17 grudnia jakaś damulka zasnęła za kółkiem i moja Fryteczka zamieniła się w kupę złomu. Dodam, że już wcześniej parę razy uratowała moje życie i tu również wywiązała się ze swego obowiązku. Sprzedałem ją w styczniu 2008 roku - późno, bo sentyment nie pozwalał mi jej oddać na złom. Sprzedałem ją na części, lecz parę tych bardzo sentymentalnych posiadam po dziś dzień.

Auto, które nadal podoba mi się poprzez swą luksusową stylistykę wnętrza. Niestety sprzedane w tym samym roku co kupione z racji wykrytej w porę wady automatycznej skrzyni biegów - nie opłacało się naprawiać. Był w kolorze perłowego, jasnego cappuccino. Fotografia poglądowa z google. :)

Moje drugie auto było darowizną od rodziców, bo nie mieli co z nim zrobić, a sprzedać się nie opłacało.
Fiacik był koloru pomarańczowego. (Zdjęcia w galerii poglądowe z Google)
Przerobiony na auto dwuosobowe z racji mojego wzrostu.

Syrenka 104 była moim pierwszym autem zakupionym za własne pieniądze. Wtedy kosztowała mnie tylko 200 zł!
Służyła tylko rok. Jakiś gość wracając z wojska zauważył ją na parkingu i uparł się by ją mieć za wszelką cenę. To było jedyne auto na którym zarobiłem fortunę wcześniej kupując za grosze.
Niestety już nie posiadam żadnych jej fotografii, a te w galerii są jedynie poglądowe zaczerpnięte z Google.