Egzemplarz sprowadzony indywidualnie z Holandii rok temu. Kupiony w Katowicach, po sprawdzeniu stanu technicznego w stacji ASO. Kolor beżowy, metalik, stan dobry, wersja Ghia z bogatym wyposażeniem. Dla mnie najważniejsza jest automatyczna skrzynia biegów, ale jak się okazało, z możliwością przejścia na zmienianie ręcznie (chyba to tzw. przekładnia sekwencyjna). Niektóre usterki zlikwidowane, np. uzupełnienie osłon silnika od spodu. Auto z pełnym komfortem, po zwinnej i subtelnej z urody :-) Hondzie - prawdziwy krążownik szos!

Zachorowałem na to auto z powodu wyglądu. Jeszcze dziś mi się podoba. Jego wady to głównie brak wyposażenia dodatkowego. Nie miał nawet wspomagania kierownicy! Pojechaliśmy nim do Włoch w 2000, środek lata, można się było albo upiec, albo udusić. Brak klimy!
Wnętrze bardzo wygodne, przestronne. Brawusia miała coś z klasy: dźwięk zamykania drzwi: nic z dzwoniącej blachy - tylko stłumione klaśnięcie.

Niestety musiałem zmienić auto na lepiej wyposażone. Głównie wspomaganie, ale klima i elektryczne sterowanie (zamki, lusterka zewnętrzne) oraz ABS i więcej poduszek).

Kupiony z ogłoszenia w prasie. Trochę "podrasowany" - właściciel założył elektroniczny zapłon. co siępotem zemściło. Zapłon się spalił z powodu odczepienia się kabla uziemiającego. No i potem wrócciłem do poprzedniego systemu (aparat zapłonowy z palcem rozdzielacza itp.). Auto straciło sporo dynamiki, a prawdę mówiąc stało się mułowate, dychawiczne i szybko się psuło (np. "poszły" jakieś zawory). A jak pięknie rdzewiało! Kiedy go sprzedawałem, za grosze, nadawało się chyba już tylko na części (pytanie, jakie częśći :-)

Maluch jak maluch. Spełnił swą rolę mojego pierwszego auta. I to w trudnych czsach (stan wojenny i chude lata potem). Jeździliśmy na wycieczki poza Kraków, no i na wakacje - także nad morze. Raz śmiesznie; z powodu reglamentacji paliwa PKP umożliwiło przewóz auta na platformie (a pasażerowie w kuszetce). Można za to było pojedzić trochę na miejscu.

Bardzo obciążany (cztery osoby plus duży bagażnik na dachu, oczywiście w czasie wyjazdu wakacyjnego), nasz Krecik - osiołek - ledwie dychał. Przeszedł (chyba niezbyt dobry) remont silnika. No i rdzewiał, co rekompensowały częściowe naprawy blacharskie. No i wszystkie znane problemy - począwszy od zapalania listewką od strony silnika, z powodu urywającej się linki dźwigni zapłonu.

Silnik to "zwykłe" 1,6 l. Auto jest szybkie, co nie dziwi przy 115 KM. Kupiłem to cudo w komisie, bez książki z danymi technicznymi. Mam tylko książkę obsługi, po hebrajsku! Czyta się od tyłu, jeśli się zna ten język, ja niestety nie. Produkcja japońska, wygląda na to, że na rynek izraelski, ale co najmniej pięć lat przede mną jeździło po Polsce.
Poza tym da się kochać: niezawodne, wygodne (mimo "niskiego wzrostu", przy moim wysokim), piękna linia, łatwe prowadzenie, trzymanie się na zakrętach.

A teraz z datą 16.04.2013: Hondusia już mi się tak nie podoba. Przyzwyczaiłem się, ale chciałbym więcej komfortu. A tu ciągły problem z wydechem (korozja i potem hałas, ale nie wydam na oryginalne tłumiki do 15-latki). Podświetlenie "zegarów" prawie żadne, lewa stopa więźnie między pedałem sprzęgła i osłoną kokpitu, prawym kolanem często wciskam przycisk na pilocie alarmu i zamykania drzwi (służy jak wiadomo za breloczek przy kluczyku), na początku parę razy walnąłem głową we framugę drzwi, teraz składam się przed wejściem jak scyzoryk. Hondusia podmęczona: na nadkolach i błotnikach pokazuje się rdza, miałem kilka drobnych kolizji, co skończyło się wymianą drzwi (raz przednie lewe (jeden taki "wcofał" się w nie swoim SUV-em), raz sam przytarłem do bramy ogrodzenia (prawe tylne). Zderzaki też nieco podrapane. Chyba podpicuję i przeniosę do miłych (w większości) wspomnień. W końcu na trasie mnie nigdy nie zawiodła.