Samochód ojca. Jeżdżę nim sporadycznie - 2 razy do roku. Ogólnie wersja poliftowa jest lepiej wykonana niż przedlift, ale jednak dalej brakuje mu tego co ma mercedes. Czy jest ekonomiczny? Na pewno nie. Na trasie Antwerpia - Michelstadt (500km) przy nie przekraczaniu 130km/h w 3 osoby, praktycznie bez ładunku spala 7,1l. Dla porównania w210 z silnikiem o 0,8 litra większym (2.7 cdi) na trasie Kraśnik-Warszawa (200km) przy 5 osobach, pełnym baku i bagażniku nie przekraczając 120km/h spala w granicach 5,5l.
Serwisowanie VW również jest drogie. Za kompletny rozrząd + olej i filtry niecałe 2 tysiące zł w domowym aso (ASObie podłubie). Boję się pomyśleć ile w autoryzowanym serwisie.
Ogólnie auto mamy od niedawna także opinię zdążę sobie jeszcze wyrobić.

Co tu dużo mówić - jestem przykładem tego że nie należy się napalać na samochód - NIGDY. Był to mój pierwszy osobisty samochód. Strasznie mi się podobały be piątki i dlatego go kupiłem (no i może trochę pod naciskiem znajomego mechanika). Ogólnie - masakra. Padły pompowtryski, zawieszenie wielowahaczowe do wymiany po pół roku eksploatacji, sypiąca się blacha, za małe turbo (ten model powinien mieć sprężarkę ze zmienną geometrią łopatek a miał starą wersję która przy ostrzejszym przyspieszeniu była odcinana). Ogólnie auto było ładne i bardzo dobrze wyposażone - oprócz elektrycznych foteli miał praktycznie wszystko, włącznie z jasną skórą która oprócz tego że się strasznie brudziła to była strasznie niewygodna. Pozbyłem się go w październiku i postanowiłem - nigdy więcej passata no chyba że nowy z salonu na 2 lata i zmiana.

Drugi VW w rodzinie z "nieśmiertelnym" silnikiem. Niestety na własnej skórze doświadczyłem że nieśmiertelność i niezawodność 1.9 tdi to mit. Auto zepsuło się 2 dni przed wyjazdem do Polski z Belgii. Immobiliser przestał współpracować i auto po odpaleniu zaraz gasło. Przyjechało do kraju na lawecie. Zaraz zaczęły się problemy z silnikiem - przy mocniejszym wciśnięciu pedału gazu przy ok. 2,5 - 3 tys obrotów auto szarpało niemiłosiernie. Po przejściu granicy 3 tys obrotów wszystko wracało do normy i można było sunąć nawet 180km/h. Najbardziej przeszkadzało to podczas wyprzedzania na zwykłych polskich drogach. Dalej - co roku na wiosnę pojawiała się czarna plama pod samochodem. Powody były różne - wycierająca się uszczelka pompy wody (3 razy) i nieszczelna uszczelka dekla zaworów (2 razy). Najlepsze zostawiłem na koniec. W 2013 roku auto uległo kolizji - podczas postoju na parkingu na wąskiej uliczce zostało brutalnie obrysowane przez nieumiejętnie manewrującego kierowcę ciężarówki. Cała lewa strona do roboty. Podczas wakacji 2014 zaczęły się ponowne cyrki z silnikiem, turbosprężarką, i różnymi innymi rzeczami. Jadąc pod górę auto zgasło. Myśleliśmy że paliwo nie doszło, ale nie, z paliwem było wszystko ok. No to szukamy dalej - przepływka, smok w zbiorniku, nawet pompa i wtryski zostały sprawdzone. Nie znaleźliśmy winnego a auto dalej głupiało na drodze. Podczas wyjazdu do warszawy stało się apogeum - turbo wyzionęło ducha.
Auto zostało sprzedane pod koniec wakacji 2014.

O tym krótko - srebrna 3 drzwiowa fiesta z superdynamicznym 60 konnym dieslem pod maską. W mieście nazywana tęczową fiestą bo lakiernik malował samochód po pijaku i tak - przednie błotniki i drzwi były jasno srebrne, tylne błotniki ciemno srebrne, a klapa ciemno szara. Ogólnie nie wspominam dobrze tego samochodu choć służył dość długo. Niespodzianki typu pęknięty napinacz paska rozrządu były na porządku dziennym. Z fiesty przesiadka już na większy gabaryt.

Tęsknota za mercedesem spowodowała zakup w201 potocznie zwanej "stodziewięćdziesiątką". Kupiona była z przebiegiem 70 tys km od dziadka w Niemczech, od małego serwisowana w jednym warsztacie mercedesa. Ten mercedes był traktowany jak księżniczka (specjalnie ojciec zdemontował haka żeby nie korciło do ciągania czegokolwiek, od tego przecież był t4). Używany był głównie w niedziele. Auto można powiedzieć pozostało w rodzinie bo zostało kupione przez brata stryjecznego, który jeździ nim do dziś.

Jeszcze jak mieliśmy białą w123 flotę zasilił vw t4 który miał odciążyć merca w pracy. Jak się później okazało i w123 i t4 jeździły jednocześnie także kalawka nie odczuła ulgi. t4 był przeznaczony do przywożenia z deutschlandów tego co dla w123 było za ciężkie, chociaż z tego co pamiętam oba równo dawały radę. Służył długo w rodzinie. Teraz służy w pobliskim zakładzie stolarskim gdzie można powiedzieć przeszedł na emeryturę.

Trzeci samochód który pamiętam, po przesiadce z w123 było trochę ciężko się przyzwyczaić do tak malutkiego autka. Fiesta MK3 z silnikiem 1.1 55KM nie budzi respektu na dzielni, ale... to tylko pozory - auto koloru krwiście czerwonego ze sportowymi naklejkami, sportową końcówką wydechu i spojlerem już i owszem. Dodam jeszcze że miało tak długie zderzaki że nie dało się wjechać na niektóre parkingi. Niestety zawiódł silnik i trzeba było się autka pozbyć, choć nie powiem - miło fiestke wspominam.

Drugi w rodzinie w123. Tym razem biały. Wersja już poliftowa z kwadratowymi światłami z przodu. Od poprzedniego różnił się: silnikiem -z 2.0 przesiadamy się na 2.4 (cóż za moc), oraz wyposażeniem wnętrza bowiem ten posiadał lampkę nad tylną kanapą a tamten nie. Również jak poprzednik służył wiernie przez dobrych kilka lat (zdradzić mogę że do dziś służy innemu właścicielowi przy przebiegu 3,1 mln km). Eksploatowany ciężej niż nie jedna ciężarówka, kursy z do pełna załadowaną lawetą były dla niego codziennością. O ekonomii nic nie mówmy bo wtedy paliwo kosztowało pół marki za litr.
Z w123 przesiadamy się do trochę innej bajki - Ford Fiesta.

Mercedes w123 koloru ceglanego wersja przedliftowa z okrągłymi światłami z przodu. Na wyposażenie egzemplarza składały się następujące części: 4 koła, silnik, kanapa i 2 fotele no i oczywiście nadwozie. Mimo tak ubogiego wyposażenia był przez rodzinę kochany i wykorzystywany do granic jego możliwości. Przyciągnął dobrych kilkadziesiąt ton sprzętu zza zachodniej granicy. Podczas podróży do Krakowa auto wpada w poślizg i niestety zostaje skasowane. Żałoba narodowa została ogłoszona w dzień po tragedii. Tydzień później ojciec decyduje się na zakup drugiego w123.