Niczego ciekawego napisać się po prostu o tym "sprzęcie" nie da. Bardziej statystycznie do tego podchodzę.Było po prostu w swoim czasie w rodzinie i całkowicie przypadkowo znalazłem jedyną chyba fotkę z nim związaną. Najlepiej świadczy o tym fakt że widoczne na foto maleństwo w przyszłym miesiącu ukończy ...osiemnaście lat.To nasza wnusia Monika.

Znudziło mi się siedzenie w domu i znalazłem zajęcie.
Z uwagi na charakter pracy,uznałem że takie właśnie auto sprawdzi się idealnie.
Nie wiem co robię źle ale dokonując wpisu tu na stronie,mając przed sobą dowód rejestracyjny nie mogę wpisać wszystkich danych auta jak choćby rocznika.Wiem że to auto dość specyficzne ale spotykane dość często.Cóż,nie to nie.Ja mam w dowodzie rocznik 2000 a system pozwala wpisać rocznik od 2003 do 2006.
Kto wie lepiej?
PS
Okazuje się że chcąc przejść do kolejnej strony muszę wybrać rocznik a więc wybieram najnowszy z możliwych - 2003!!!A co tam.

Jako że nie znoszę bezczynności a problemy z poprzednim autem stały się przyczyną rezygnacji z dalszej eksploatacji auta zakupionego w bardzo ryzykowny sposób, tym razem postanowiłem zrobić sobie odskocznię.W tym też celu dokonałem zakupu auta może nie w idealnym stanie ale w miarę utrzymanego i co dla mnie jest istotne za pieniądze dla mnie osiągalne bez wspierania się bankami.Nie bez znaczenia jest także fakt że auto to wyprodukowano w naszym kraju i z tego co zdążyłem zauważyć raczej nie powinno być problemów z ewentualnym nabyciem części.Sam fakt że jutro będzie już tydzień jak nim jeżdżę i nie zostałem zmuszony aby po powrocie z garażu natychmiast szorować tłuste ręce wskazuje że już jest jakiś zysk z powodu zmiany.Oby tak dalej.

Mając przyjemność pracy w jednym z salonów renomowanej marki w pewnym momencie zapadła decyzja budowy nowego salonu a mi zaproponowano zmianę stanowiska.Nowy salon miał powstać na tak zwanych rogatkach miasta a dodatkowo dość daleko od obecnej siedziby.Moją rolą było zajęcie się ogólnie mówiąc zaopatrzeniem co z kolei niosło za sobą pokonywanie dość dużych czasami odległości czy jazdy od jednego kontrahenta do kolejnego.Firma poza sprzedażą aut fabrycznie nowych,prowadziła także plac z autami używanymi.Naturalnie nie liczyłem na to że do wykonywania swoich zadań dostanę nowe auto ale gdy szef wręczył mi dokumenty i kluczyki od stojącego na placu Fiata,rozłożył mnie na łopatki!Były naturalnie przypadki że jadąc gdzieś na jakieś pertraktacje czy rozmowy na tak zwanym wyższym poziomie ,brało się jakieś nowe demo bo czego by nie mówić o tym aucie,powoli bo powoli ale odjeżdżały już raczej do przeszłości.Były to bardzo proste i wcale nie skomplikowane konstrukcje a dodatkowo jak weźmiemy pod uwagę że dostępność części w okresie schyłku tej marki była omal stu procentowa,to jeżeli ktoś dbał o samochód to przedłużał mu życie.Zachodzące jednak przemiany dosłownie w mgnieniu oka dokonały takiej degradacji tej marki że dziś widząc coś podobnego na ulicy,zakładamy natychmiast że właściciel albo na przysłowiowego kota albo jest numizmatykiem i fascynatem tej marki.Taksówkarze pouciekali w Polonezy a po odwilży,tracąc pracę w jedynie słusznych służbach,podostawali odprawy i przesiedli się w Mercedesy sprowadzane z Zachodu i to na preferencyjnych zasadach.To był wręcz fenomen w tamtym czasie i aż dziw że nikt się tym nigdy nie zajął,nie opisał i nie rozliczył.Szkoda że cała reszta tracących pracę nie miała takich szans.Odprawy,samochody i głównie bardzo chłonny rynek taksówkarzy który w niektórych miastach wzrósł nawet o kilkaset procent.A wszystko dzięki układom i naszej ukochanej motoryzacji. Tak czy inaczej,pamiętam że wysłużone Fiacisko którego dnia wyzionęło po prostu ducha a jako że w firmie figurowało jako środek trwały,pod płotem dokonało żywota w oczekiwaniu spisania na straty.Kolejnym etapem była laweta i wywóz na składnicę złomu.Nikt nie płakał.

Jeszcze miesiąc,co ja piszę dwa,trzy tygodnie temu gdyby ktoś mnie zapytał coś na temat francuzkich aut miałbym kłopot.Gdyby ktoś zapytał czy chciałbym taki to zapewne w obawie jak napisałem wyżej bym zrezygnował.Uznałem jednak że na naukę nigdy nie jest zbyt późno i ...wsiadłem w Xantię.Dlaczego akurat w nią?Jest kika przyczyn a jako pierwszą podam że była "pod ręką" a po sprzedaży Mercedesa powstała luka.Auto leciwe ale ja kocham takie w których jest coś do zrobienia,ponadto jest od lat na rynku a więc zarówno w kwestii części czy jakiejkolwiek pomocy innych użytkowników nie powinno być problemu.Muszę też napisać wprost że gdy usłyszałem ile za nią chce właściciel to pomyślałem sobie że w pobliskim hipermarkecie widziałem droższy rower!!!Świat koło zatoczył.Zwariował wręcz cenowo.Potraktowałem to jako wyjątkową okazję.Dodam że na aucie nie ma śladu rdzy,dosłownie nigdzie a jedyną rzeczą którą wymienię są tłumiki które w śmiesznej cenie dostarczyłjuż kurier.Opony zdrowe,silnik chodzi wręcz idealnie zarówno na etylinie i gazie do tego stopnia że po zatankowaniu jeżdżę i nawet nie sprawdziłem ile to pali.Jedyną zagadką to licznik który pokazuje około 170 tysięcy ale kto wie ile razy się przekręcił.W tej chwili to jednak nie ma znaczenia.Sam jestem ciekawy jak to będzie.Jestem na etapie poszukiwania stron zawierających wszelkie opisy,instrukcje,podpowiedzi.Myślę że zostanę przychylnie przyjęty do grona użytkowników aut znad Sekwany.

Jako że przyszło mi żyć w okresie "głębokigo socjalizmu-czyżby?" w mojej prywatnej "stajni" jak dziś żartobliwie nazywam to czym się przemieszczałem nie mogło zabraknąć tworu naszych południowych sąsiadów jakim była Skoda.Mi akurat trafił się model który do dziś wzbudza salwy śmiechu.Otóż kupując auto tak uważnie przyglądałem się co i jak robi jego były właściciel że w momencie gdy chciałem już sam za kilka dni dobrać się do silnika to w żaden sposób nie wiedziałem jak otworzyć klapę silnika!Pamiętam też że pewnego razu zapragnąłem je "tuningować" a polegać to miało na dospawaniu kawałka innej,spłaszczonej rury do końcówki tłumika.W tym celu chciałem odłączyć akumulator i dziś ze wstydem wspominam że w pewnej chwili bezradnie rozłożyłem ręce.Co ja się go naszukałem.Nie wspominam już o bagażniku w którym dosłownie ryby można było hodować.To była istna wanna.Ach ci Czesi.To se ne wrati.Niestety,auto było białe a czas tak "je posunął" że cały parch wylazł na światło dzienne jak że blacha była pewnie z bratniej Huty Katowice co odczuli także krajowi właściciele Polonezów którym po roku korodowały blachy.Rozstaliśmy się bez żalu.

W życiu moim przez krótki czas poruszałem się Dacią.Niestety nie zachowały się jakieś fotki z nim związane.Wspomnienia?Pływające auto z uwagi na bardzo dobre zawieszenie [jak ktoś przesiadał się z malucha to różnica była do odczucia] oraz bardzo fajny,elastyczny silnik.Z tego co słyszałem to silnik był od Renaulta a więc już wtedy kierunek firmy był właściwy.Dziś wspominam je i trochę żal że tak późno się na nie zdecydowałem.W tamtym czasie posiadanie takiej "fury" to wcale nie był obciach.

Trudno zrezygnować z wygody.Długo się nie zastanawiając ponownie wsiadłem do uznanej marki.Będę miał nie tylko wygodnie ale znowu ogromne pole do popisu w kwestii doprowadzenia auta do wyglądu pozwalającego na śmiałe stwierdzenie "że stare jest piękne".

To było coś czego z jednaj strony się bałem a z drugiej zwyciężyła ciekawość.Doświadczenia z autami socjalistycznymi i do tego benzynowymi powodowały pewną obawę przed nabyciem auta na ropę.Pomimo że rynek był już otwarty zawsze gdzieś była obawa o ewentualną awaryjność,części etc.Po tygodniu,dwóch już wiedziałem że zrobiłem dobrze.Wszystko,dosłownie wszystko było w tym aucie inne i takie jakieś dopracowane w porównaniu do tego czym dotychczas jeździłem.Byłem bardzo zadowolony z tego auta i rozstawałem się z pewnym sentymentem jako że nigdy ani razu mnie nie zawiodło.

Kolejny pojazd służący do przemieszczania który poza wyglądem w początkowej fazie użytkowania niczym szczególnym nie zaskoczył.Mając jednak już pewne doświadczenie w eksploatacji mogę z całą odpowiedzialnością napisać że go nie oszczędzałem.O ile wspomniana przy poprzedniku blacharka coraz bardziej pokazywała ogniska i wżery [białe auto] to silnik w tym aucie był faktycznie nie do "zarżnięcia".Dopiero jak z rury wydechowej poszedł biały dym,zdecydowałem się odstawić go do remontu gdzie za przyczyną wymiany uszczelek i uszczelniaczy przy silniku jeszcz przez jakiś czas auto służyło do dostaw towaru następnemu nabywcy.

Jako że stopa życiowa szła w górę i chcąc uzyskać więcej przestrzeni przesiadłem się w Poloneza.Auto w swojej prostocie porównywalne z "budową cepa" a więc kupując coś takiego,z góry człowiek zakładał że trochę pojeździ i trzeba zmienić.Ogromny wpływ na to miał też fakt że fabryka tłocząca blachy na pewno nie pokrywała ich cynkiem a wręcz fatalnie wytrawione blachy wędrowały do lakierowania co skutkowało że w rocznym aucie znajdowano ogniska rdzy a w wielu przypadkach wręcz gnijącą blachę.Cóż jednak z tego.Liczył się prestiż.

Nadeszła era "szaleństwa" w pogoni za super autem.To,pomimo że miało nieporównywalnie mniej miejsca od "petki" nie przynosiło już wstydu na ulicy czy przedblokowym parkingu a odpowiednia ilość warsztatów jak i cena i dostępność części zamiennych stawało się główną przyczyną przełamanie oporów-kupić czy nie?Trzeba dodać że zużycie paliwa na tamte czasy to była pestka a brak programów kabaretowych w telewizji odbijał sobie człowiek podczas rodzinnego wyjazdu na rodzinne wakacje.To dopiero był kabaret,jak to pomieścić!W swojej kolekcji miałem trzy takie jednostki lecz tamte nawet nie zdążyły "załapać" się gdzieś na fotce.

Młodość,fantazja i ...miłość do sportu stały się podstawą do zakupu "petki".Dość miałem wyjazdów na mecze mojej ukochanej drużyny żużlowej zatłoczonymi auokarami mając też na uwadze fakt że ci z którymi często podróżowałem dopiero w drodze powrotnej zadawali pytania jaki był wynik.Z integracją miało to niezbyt wiele a stało się okazją do "ucieczki z domu aby sie napić".Kupiłem więc "petkę" i stałem się niezależny.Zabierałem kilku kolegów i w drogę.Czas jej eksploatacji nie był najlepszy jako że przypadał w okresie sprzedawania paliwa na kartki!Limit był zawsze wyjechany i trzeba było nie lada "gimnastyki" aby napełnić zbiornik.Tu petka pokazywała dopiero co potrafi.Spalała wszystko co sie paliło a wręcz super osiągi pokazywała po zatankowaniu paliwem lotniczym!To wymagało jednak częstych przestojów i pilnowania temperatury.Potrafiła "zgrzać się" niesamowicie.Przed każdym wyjazdem jako że "petka" chodziła na mieszance,przygotowywałem specjalną miksturę aby jej nie zatrzeć.Odpowiednia ilość oleju i pilnowanie temperatury dawało rezultaty.Nie da się jednak ukryć że dwa lata takiego użytkowania oraz słabość blach spowodowały rozstanie bez żalu każdej ze stron.Dokonało żywota za stodołą jednego z rolników służąc jako kurnik!Dosłownie.

Kadett był super i bardzo tani ale tych obu aut po prostu nie da się porównać.Codzienna eksploatacja,konieczne wymiany elementów to doprawdy groszowa sprawa.Auto zarówno jak i poprzednie kupiłem w opłakanym stanie.Po przejechaniu kilkunastu kilometrów i stwierdzeniu w jakom stanie jest silnik uznałem że muszę je mieć choćby po to aby nikt nigdy mi nie powiedział że to nic nie warte auto.Natychmiastowa wizyta w warsztacie blacharsko-lakierniczym poskutkowała tym że używając auta w naprawdę intensywny sposób przez dwa lata jego kolejny właściciel bez zająknięcia wypłacił wymienioną podczas sprzedaży kwotę a ja wiem że nie przyjdzie za miesiąc czy dwa ze skargą że kupił coś co nie spełnia jego oczekiwań.

To było coś o czym mogą wiedzieć tylko ci którzy mieli okazję jazdy takim samochodem.Doskonała dostępność naprawdę tanich części zamiennych a jako że było to auto z jednopunktowym wtryskiem po zainstalowaniu instalacji gazowej dopiero pokazało na co je stać.Jazda za połowę ceny przy takim samym apetycie na paliwo gdy dodatkowo nie odczuwasz różnicy to dopiero przyjemność.Nie straszna wizyta na stacji paliw a mając na uwadze że pokonywałem nim naprawdę duże odlagłości,koszt instalacji to była pestka.

Spełniam swoje młodzieńcze fantazje.Kupiłem Mercedesa któremu mój poprzednik nie szczędził razów.W aucie jest instalacja gazowa lecz on ani razu nie pomyślał aby w okresie gwarancji choć raz podjechać na przegląd.Książka gwarancyjna jest czysta jak obrus na świątecznym stole.Kupiłem go daleko od miejsca zamieszkania i postoju i tylko dlatego że to Mercedes dowiózł mnie do domu w nadziei na lepsze traktowanie.Tak też będzie!Wdzięczność za wdzięczność.

Dziś strasznie boli mnie głowa.Nie,nie chodzi tu o zmiane pogody.Przeżyłem pierwszy dzień jako właściciel upragnionego od najmłodszych lat Mercedesa!Ból natomiast wynika z natłoku myśli.Co dalej,co będzie jutro,pojutrze za miesiąc?Czy podołam temu na co ta marka zasługuje?Tak mało wiem o tym aucie a chciałbym cieszyć się nim wraz z rodziną i wspólnie się zestarzeć jeszcze bardziej.Pozostaje więc czekać w nadzieji że mając takie wsparcie ze strony ludzi mi podobnych kolejne dni upewnią w przekonaniu co do słuszności zakupu właśnie takiego auta i urzeczywistnieniu marzeń.