Hell Yeah !!! Nie zrażony poprzednim fiacikiem zebrałem większe fundusze i rozpocząłem kolejne poszukiwania. W końcu trafiłem na czerwone 2 litrowe turbo. Pamiętam jak pierwszy raz go odpaliłem, gdy moje serce zaczęło szybciej bić a na moim ciele pojawiła się gęsia skórka :D Samochód o który bardzo dbałem, dobrze go sprzedałem i jestem przekonany że teraźniejszy właściciel jest z niego tak samo zadowolony co ja.

Po 164 chciałem przesiąść się na coś bardziej młodzieżowego, zawsze chciałem mieć sportowy samochód. Coupe sprawiało wrażenie że moje marzenie się spełni. Jednak była to największa pomyłka jaką miałem. Po niecałym roku sprzedałem to auto wiele tracąc. Ciągle coś się w nim psuło.

Pierwsze autko, użytkowane jeszcze w okresie studenckim. Kupiony od znajomego znajomego z przebiegiem ok 240 tys. km. Nigdy mnie nie zawiódł !!! Gdyby nie wspólne wyjazdy i składanie się na paliwo nie wiem jak stać było by mnie na tego paliwożernego potwora.

Po 5 latach od sprzedania 164 gdy poszukiwałem nowego autka nasunęła mi się myśl by wrócić do marki. Co więcej, by wrócić do tej samej klasy. Umówiłem się więc z właścicielem takiego modelu w polsce, obejrzałem, przejechałem się... tak, to jest to. Rozpocząłem więc poszukiwania takiego pojazdu za granicą. Nie oszczędzałem przy tym, nie kosztowało mnie mało, ale było warto. Moją włoszkę zauważyłem przez internet na drugim końcu Niemiec, niedaleko granicy z Francją. Wyjazd się opłacił. Auto w bardzo dobrym stanie, wnętrze nie zniszczone, brak rdzy i w dodatku od 1 właściciela pana w wieku ok 50 lat. Zaryzykowałem i kupiłem zwłaszcza że potrzebuję większego auta ponieważ już niedługo na świat przyjdzie mój synek, a wiadomo, faceci potrzebują duuuuuużo miejsca na nogi z tyłu :)

To było w kwietniu, a teraz, jestem tu by podzielić się z wami spostrzeżeniami z innego punktu widzenia na ten samochód.