Jako że stopa życiowa szła w górę i chcąc uzyskać więcej przestrzeni przesiadłem się w Poloneza.Auto w swojej prostocie porównywalne z "budową cepa" a więc kupując coś takiego,z góry człowiek zakładał że trochę pojeździ i trzeba zmienić.Ogromny wpływ na to miał też fakt że fabryka tłocząca blachy na pewno nie pokrywała ich cynkiem a wręcz fatalnie wytrawione blachy wędrowały do lakierowania co skutkowało że w rocznym aucie znajdowano ogniska rdzy a w wielu przypadkach wręcz gnijącą blachę.Cóż jednak z tego.Liczył się prestiż.