Witam. Model już troszku leciwy i zapomniany przez miłośników marki. W moim przypadku była to miłość od pierwszego wejrzenia. Już na długo przed zakupem S12 śledziłem fora internetowe i giełdy, szukając Toyoty Corolli popularnie zwanej AE86, jednak z powodu cen i niemal ich braku na polskim rynku takowej nie zakupiłem.
We wrześniu 2011 roku przeglądając aukcję natrafiłem na białego nissana Silvie. Jak większość, która pewnie widziała ten samochód po raz pierwszy, myślałem że to AE86. Niewątpliwie oba te samochody mają podobną sylwetkę i na pierwszy rzut oka można się pomylić. Nissan nie był tani, jednak od razu (można powiedzieć w ciemno ) zdecydowałem się na jego kupno. Samochód odbierałem niedaleko Poznania od Michała M. który posiadał w swojej kolekcji 2 identyczne modele. Z tego miejsca chciałbym go pozdrawić i podziękować za transakcję :) .Oczywiście w tym zachwycie nie zauważyłem kilku mankamentów jak np. zalewanie się silnika, fakt iż lewy błotnik był malowany "na szybko". Ale to nie był powód do zmartwień. Nikt chyba nie łudzi się, że 25 letni samochód będzie bez otarć i drobnych mankamentów. Najważniejszą rzeczą było to, że "ruda" nie zainteresowała się autem w stopniu dyskwalifikującym go przy moim zakupie. Kilka miejsc drobnej rdzy było do zaakceptowania...
Jazda próbna i ostateczna decyja: "biore". Wrażenia z jazdy: przesiadając się z 86 konnej toyotki 120 kilka koni robią swoje i banan pojawia się na twarzy. Moc jak każdy wie z czasem staje się niewystarczająca, ale początkowo "czuć" różnicę. Jeżeli ktoś wsiądzie do tego auta na pewno będzie zadowolony. Wnętrze jak na tak wiekowe auto naprawdę wygodne i dobrze wykonane. W powietrzu czuję się powiew japońskiej technologi i czuć ten klimat. Ergonomia może nie zachwyca, bo przy normalnym ustawieniu fotela muszę się schylać, żeby zmniejszyć ogrzewanie czy zciszyć radio - przyzwyczajenia z toyoty robią swoje. Jeżeli chodzi o wyposażenia to standardem w tym modelu były: elektryczne szyby, elektryczne lusterka, wposmaganie, regulowana kierownica, podgrzewana tylna szyba czy regulowane podświetlenie zegarów. Japońskie i australijskie wersje posiadały dodatkowo np. czujnik deszczu, czujnik zmierzchu, tempomat, klimatyzację, spryskiwacze i wycieraczki reflektorów, kilkanascie róznych wykończeń wnętrz - ogólnie było tam to czego nie ma nawet w nowych kompaktach 25 lat poźniej - japońce potrafili sobie dogodzić... Z zewnątrz myślę, że nissanek prezentuje się godnie. Postawiony na 15 calowych, skręcanych felgach francuskiej firmy Gotti, zawieszenie gwintowane (BC Racing) z regulacją wyskości i twardości, skręca jak szalony i trzyma się drogi jak opętany. Opony Toyo proxes ( 195/50 tył i 195/45 przód ) dają radę na suchym asfalcie, ale na mokro już bym ich nie polecał.
Praca na delegacji powoduje, że nie mam wielu okazji cieszyć się z jazdy S12tką. Od zakupu zdążyłem wymienić płyny ( olej Motul 300V Competition), świece, kable zapłonowe, filtr (K&N), sportowe kable zapłonowe firmy Magnecor i to wszystko. To zapewne nie koniec napraw i doprowadzenia nissanka do stanu popularnie nazywanego "Lalka" :).
Pozdro.