Najkochańszy z moich Peugeocików. Oczko w głowie szwagra, od którego go odkupiłem. Z centralnym zamkiem, zmieniarką JVC na 6 kompaktów, elektrycznymi szybami i skórą na przednich fotelach. Przemalowany na ciemnozielony metalic. Z quasi-ksenonami. Dzielny był, przejechał nawet góry zimą, z łańcuchami na przednich kółkach. Rdza go zjadła do szczętu, ale do ostatniej chwili palił zimą na przysłowiowe "dotknięcie".