Mój Golf mk II GTi był pechowym autem... Musiałem go sprzedać. Przez ponad pół roku nie miałem samochodu, ale wiedziałem jaki samochód chce mieć. Był rok 2003. Moją inspiracją była Yoshi z legendarnym Blue w 2003 zdążyliśmy się już zakumplować i to ona skutecznie wybijała mi inne opcje w chwilach zwątpienia. W końcu pojawiło się pewne Corrado co ciekawe dokładnie z takim silnikiem i w takim kolorze jak sobie wymarzyłem. Miałem połowę sumy w ciągu tygodnia udało się zebrać drugą połowę. I stało się dnia 7 czerwca 2003 roku stałem się dumnym posiadaczem Corrado. W 2004 roku miałem już konkretną wizję na to auto efekt finalny widać na zdjęciach. Mogę nieskromnie powiedzieć, że zapoczątkowałem nowy trend w stylizacji Corrado w naszym kraju. Ponieważ jako pierwszy zrobiłem całkowicie gładki zderzak tzw. "beton". Spotkałem się po połowie z falą entuzjazmu jak i krytyki :) Koleżanka patrząc pewnego dnia na front mojego auta powiedziała "On wygląda jak zakneblowany, taki cichy" i tak go ochrzciliśmy "Cichy Bob".Dodam też, że udało mi się wtedy zdobyć niedostępne w Polsce w 2004 roku tylne lampki smoke/red. Wtedy to był naprawdę wypas ;) Wiele lat później okazało się, że jak to często u nas bywa Cichy Bob miał cieżką przeszłość, ale przez te 5 lat, które był ze mną dał mi mnóstwo radości i coś więcej... Mianowicie na zlocie Scirocco- Corrado w Okunince A.D. 2005 poznałem moją obecną żonkę, która wówczas przyjechała swoją czarną Sroczką. Te auta mają duszę i mogę śmiało stwierdzić, że w jakiejś cześci jadę nimi po drodze swojego życia.